Tag archieven: paddenstoelen

Winterpret in de Ardennen

Eind november logeerde we twee weekjes in Mormont, Erezee. Hoewel de dagen kort zijn is het toch heerlijk om er weer even tussenuit te zijn. Genieten van de herfstkleuren, de mist en warempel een pak sneeuw. Hoewel er in Mormont niet veel viel hoefde we maar 10 minuutjes te rijden om middenin de sneeuw te lopen. Prachtig om de besneeuwde sparrenbossen te zien en de bevroren meertjes. Alles onder een witte deken. Voor Jente hoefde we echter niet ver te lopen. Zodra ze buiten de auto stond was haar geluk compleet. Sleeën, scheppen en sneeuwballen maken tot je vingers bijna bevriezen.

We genoten ook van de vele vogels die de tuin bezochten: koolmezen, pimpelmezen, een keep, matkoppen, kuifmezen, vlaamse gaaien, roodborstjes, vinken, boomklevers, een reiger, een buizerd en een troep appelvinken. Vooral die laatste waren erg lastig om op de foto te krijgen. Als ze er waren gingen ze met een hele groep ergens ver weg bovenin een boom zitten. Zodra ze onraad bespeurde vlogen ze direct massaal op.

Verder waren we druk met paddenstoelen zoeken, wandelen, sterren kijken, fikkie stoken, mamma’s verjaardag vieren, de nieuwe wildcamera testen en sinterklaascadeaus uitpakken. En om de pret compleet te maken kwamen oma en opa Karels ook nog langs. Kortom het was weer een top vakantie!

Positief einde van de herfst

Zoals je misschien gemerkt hebt was het de laatste tijd erg stil op ons blog. Vandaag begint de winter en het laatste bericht wat we plaatsten was van september. Meestal hebben we het dan erg druk. En dat klopt ook nu weer. Druk met ons werk, druk met klusjes in huis, de moestuin en dan alle corona toestanden erbij. En ook ons gaat het niet voorbij want zowel Annette als ik zijn sinds vorig weekend positief getest. Daardoor sluiten wij dit corona-jaar af met een heuse quarantaine- en isolatieperiode. Ik schrijf dit bericht terwijl we min of meer opgesloten zitten in huis . Gelukkig zijn de openingstijden van Karels tuin niet veranderd zodat we af en toe een luchtje kunnen scheppen.

En toch… ondanks alle drukte en gehaastheid hebben we ook deze herfst hier en daar kans gezien op pad te gaan. Zo ging Peter met Maarten een nachtje in de auto slapen in de Ardennen om naar het burlen te luisteren (waar ik voor het eerst in mijn leven een wilde kat spotte). Pappa-dagen besteden we als het weer het toelaat buiten. Bovendien wisten we het werk van Peter slim te combineren met 2 dagen Vaals. Daarnaast weet Peter zijn werk altijd wel zo te plannen dat, als hij ergens in het land is, hij toch een mooie route rijdt. Afijn hierbij de foto’s van onze herfst in vogelvlucht. Namens ons goede kerstdagen en een gezond nieuwjaar!

Den Treek-Henschoten

Als we even willen genieten van het bos maar niet te veel tijd hebben wijken we wel eens uit naar Doorn. Op slechts een half uurtje rijden van ons huis ligt daar landgoed Den Treek-Henschoten. Een mooi stukje bos met lange weelderige lanen. Het is weliswaar geen edelherten bos maar toch een mooi stukje natuur. Niet ver er vandaan heeft de opa van Annette ooit een vakantiehuisje gehad. Zaterdag liet het zonnetje zich nog even goed zien en daarom pakken we alle kansen die we hebben voordat de lange donkere dagen echt van start gaan. Voor Jente weer een geweldige ontdekkingsreis.

Elspeet en Elsberg

Als we nog een dochter krijgen is Els een logische naam. Er is iets met Elspeet en Elsberg wat de aandacht blijft trekken: het eindeloos speuren naar wild. Een raadselachtige verslaving die niet te behandelen is zorgt ervoor dat als het ook maar even kan we toch weer snel vertrekken richting bossen.

Ook op de pappa dag vertrokken we richting de Veluwe. De herfstkleuren beginnen nu al echt te komen. De bomen zijn getooid met rood, geel, bruin, oranje en alles wat er tussenin zit. De varens verkleuren langzaam van groen naar bruin en de wild blaast de bladeren in het rond. Echt herfst in volle gang!

Ondanks dat het ’s morgens wat druilerig was kwam ’s middags het zonnetje door. Jente bleef keurig stil vanuit de rugdrager. Inmiddels kan ze ook los staan, maar staand poseren voor een foto zit er nog niet in. Hoewel we alleen overdag het bos in kunnen in verband met de slaapjes zagen we toch 2 damherten.

Nu de damherten bronst van start is verwacht je geen burlende edelherten meer. Wat een verassing was het toen ik zaterdag met familie Roest op pad ging. We gingen naar de Elsberg. Door de herfstvakantie was het er wel wat druk. Een paar hindes in buurt van de uitkijktoren trokken de aandacht, maar verder was het veld leeg.
Tot er opeens een prachtige burl door het dal klinkt! Na verloop van tijd zien we steeds meer edelherten. Helaas gooien een paar verdwaalde wandelaars roet in het eten. Ze lopen dwars door het stiltegebied met felgekleurde jassen. (zucht) Het resultaat is wel dat een opgeschrikte roedel zich even prachtig laat zien.

De rest van de avond blijft het wild op afstand maar het burlen gaat door. We zien regelmatig hoe een edelhert op afstand zijn kop omhoog gooit. Als de avond valt en het tegen zonsondergang loopt gaan we richting auto. De lucht klinkt mooi roze en nog 1x laat het edelhert een geweldig geburl horen. Prachtig! Als kers op de taart zien we een klapekster vlakbij. Helaas al te donker voor een scherpe foto maar wat een geweldig weekend!

Pauze & papadag

Voor sommige mensen is het momenteel herfstvakantie maar wij werken stug door. Hoewel… de kerstvakantie is alweer gepland. Bovendien wil het natuurlijk niet zeggen dat er geen ruimte is voor ontspanning. Zeker niet! Nu we met het werk dichtbij de Veenendaalse bossen gevestigd zijn lukt het regelmatig om even in de pauze een ‘rondje’ te wandelen. Heerlijk is dat: even de benen strekken, boslucht inademen en genieten van de natuur. Er is van alles te zien: vogels, bloeiende heide, allerlei varens en mossen, af en toe een ree en jawel: paddenstoelen! Overal schieten ze omhoog. Het is geweldig wat een kleuren er onder de grond verstopt zitten . Inmiddels heb ik ook de eerste uitgebloeide orchideeën gespot. Dat wordt volgend seizoen goed opletten!

En of dat nog geen ontspanning genoeg is heb ik tegenwoordig ook om de andere week op vrijdag een zogenaamde ‘papadag’. Een feestje voor mij en Jente want als we niets in huis hoeven te doen gaan we er lekker op uit. Vooral de tripjes naar de Veluwe vallen goed in de smaak. Hoog en droog op papa’s rug in de Deuter speuren we naar wild. En niet zonder succes: bij Staverden kwamen we een hele roedel met geweidrager tegen. Helaas kwam na enkele seconden de luchtmacht over met een lawaaige apache-helikopter. Dat was voldoende om de roedel het bos in te jagen. Neemt niet weg dat we prachtige herinneringen gemaakt hebben. Op naar de volgende pauze en de volgende pappadag!

Witte kerst

Al het werken, klussen en ons nieuwe gezinnetje is best druk. Daarom was het hoog tijd om er weer eens tussenuit te knijpen. We huurden het ‘puntdakhuisje’ in Wigny. Een prachtig verblijf midden in de natuur. Voor Jente was dit de eerste keer buitenland. Er moest dus nog snel even een ID-kaart worden aangevraagd, wat de nodige bureaucratische rompslomp met zich meebracht.

Desondanks arriveerden we vrijdagavond in de Ardennen. De activiteiten van de bevers vielen direct op. Bij de aan ons aangrenzende huisjes waren diverse bomen omver geknaagd. Overal in het gebied hebben ze inmiddels burchten gemaakt en de oevers verbreed. Ondanks dat er maar liefst 900 bevers in de Ardennen zitten hebben we ze deze vakantie niet in levende lijve gezien.

Bij het wandelen genoten we van de vele paddenstoelen, mosjes en vogels. Af en toe zagen we een reetje rennen maar vaak was het niet meer dan een silou-hertje. De dagen zijn nu zo kort dat het laat licht wordt en weer snel donker is. Dus regelmatig was het ’s avonds dicht tegen elkaar aan kruipen op de bank voor het haardvuur. Ook niet erg!

Jente genoot met volle teugen. Soms werden de indrukken haar teveel en moest ze even eruit schreeuwen wat ze had gezien. Andere momenten zat ze lekker te mijmeren over vogels, bomen, bladeren en beekjes. Je hebt er nog wat fantasie voor nodig maar we snappen wat ze bedoelt. Onze kleine avonturier is zelfs mee wezen sterren kijken!

Maar vanaf zondag werd het pas echt spectaculair. De vorst trad in en zorgde ervoor dat alles onder een dikke laag ijs bedekt werd. De hele wereld was ineens wit. Het leverde prachtige winterse plaatjes op. Ach, de foto’s vertellen de rest.

Herfstkleuren op dankdag

Zoals jullie hebben kunnen lezen zijn we nog altijd druk aan het verbouwen. En ja verbouwen kost tijd, veel tijd! Hierdoor schiet het wandelen in de natuur er weleens bij in. Het was dan ook hoog tijd om afgelopen woensdag het bos weer eens te bezoeken. Behalve dat de bossen momenteel in prachtige herfstkleuren staan is het ook fijn om even je gedachten weer op orde te krijgen.

Deze week was een bijzondere week: zondag werd Jente gedoopt en woensdag was het dankdag. En en waar kun je beter zijn met dankdag dan in de natuur?  We maakten een wandeling bij Pyramide Austerlitz. Hoewel de herten zich niet lieten zien waren er genoeg andere dingen te zien: paddenstoelen, vogels en bomen die van groen tot rood en geel kleurden. Jente mag op zulke uitstapjes in de draagdoek. Iets wat ze fantastisch vindt. Niet alleen kan ze goed rond speuren naar grof wild, ze zit ook nog eens lekker warm tegen pappa’s buik.

Hoewel ze nog maar amper groter is dan het blad van een Amerikaanse eik begint de inbostrinatie (niet mijn grap, maar bijzonder grappig) zijn vruchten af te werpen. Met grote ogen kijkt ze rond naar de bomen die met hun gigantische takken over onze hoofden staan uitgespreid. Volgend seizoen maar eens kijken hoe stil ze in de schuilhut is. Wordt vervolgd!

Herfst

Langzaam en stiekem gaan de herfstachtige zomerdagen over in zomerse herfstdagen. Van alleen het woord al lopen de frisse rillingen me over de rug: herfssst. En toch, hoewel het hele seizoen in het teken van afsterven en verschrompelen staat is het een prima seizoen om er eens lekker op uit te trekken. De bladeren aan de bomen en paddenstoelen die overal spontaan opkomen vertonen een kleurenpracht die geen schilder op zijn ezel kan krijgen. De Engelsen hebben dan ook een wat milder, warmer woord voor deze tijd: autumn. Jawel, de herfst kan juist bijzonder mooi zijn en verassen. Terwijl de regen in je gezicht striemt kun je genieten van dieren die hun winterverblijf aan het zoeken zijn. Zo zat er enkele weken geleden een ringslang op onze stoep en vonden we in de Ardennen vuursalamanders. Reeën die wegrennen door de flarden van mist. Vogels die elkaar opzoeken om aan de lange tocht naar het zuiden te beginnen. Blaadjes aan de ratelpopulieren die als de wind ze teistert klinken als een daverend applaus. De herfst: verre van saai en grauw!

Vuursalamander (Salamandra salamandra terrestris)

Afbeelding 1 van 10

Paddo’s in de polder

Dit verhaal begon bij een berichtje wat we kregen van @EstherTienhoven: “We gingen de schapen controleren en toen kwamen we iets geks tegen in het bos. We kunnen het niet plaatsen … jij?”

Wat zou dat zijn? Het lijkt wel rijp op een grasspriet, maar dat kan niet in de zomer. Hele kleine kevertjes misschien? Na wat research op internet komen we erachter. Het geks blijkt niets minder te zijn dan Witpootglinsterkopjes (Diachea leucopodia). Een minuscuul slijmzwammetje wat vrij zeldzaam is. Het plan is snel gesmeed: op zaterdagmiddag gaan we het zwammetje bewonderen.
Aangekomen op de boerderij gaan we op poldersafari in een oude Willy leger jeep. Een dergelijke auto rij je voor de fun, niet voor het comfort. Aangekomen op locatie treffen we een diversiteit aan planten aan. Een laagveenbosje waar weinig ingegrepen wordt door mensen. Langs een smal paadje, aan de voet van de boom is een groepje brandnetels en grassprieten overgroeit met iets wits. Het Witpootglinsterkopje! Alles is er mee bedekt, gras, brandnetels. Prachtig om te zien! Zoals de naam al aangeeft heeft het minuscule hoedje van elke paddenstoel een prachtig glanslaagje. Alleen met een goede macro-foto kun je dit zien.

Inmiddels schieten de paddenstoelen trouwens overal echt weer als paddenstoelen de grond uit. Vlakbij ons huis kun je duivelseieren vinden. Deze eieren zijn het begin van de grote stinkzwam.

Witpootglinsterkopje - Diachea leucopodia

Afbeelding 1 van 10