Categoriearchief: Reizen

Herfst Op de Veluwe

Voor mijn werk moest ik vorige maand weken enkele keren naar Arnhem en omstreken. Vanaf Arnhem kun je snel doorsteken naar het bos. Bijvoorbeeld naar de Veluwezoom. Dit deed ik dan ook regelmatig. Het bos stond in prachtige herfstkleuren en het is deze dagen al vroeg donker. Je moet dan ook flink doorstappen om op tijd weer terug te zijn bij de auto. Het wild trekt zich ook wat meer terug in de bossen. Ze hebben tijd genoeg om pas met de schermer naar buiten te komen om te grazen op de open stukken. Het valt dan ook niet mee om foto’s te maken zonder veel ruis. De zwijnen trekken zich echter niets van de openingstijden aan. Ze zijn druk bezig zich vol te eten om hun vetreserves voor de winter aan te vullen.

Je moet bang zijn om een beetje nat te worden als je dit seizoen naar buiten gaat. Het is vaak druilerig weer. De mist levert echter wel mooie plaatjes op. Bovendien is het dan zo heerlijk stil. Het lijkt wel alsof het weinige geluid dan nog extra gedempt wordt. Met Jente achterop fietste we van Elspeet naar Vierhouten. Een mooie route dwars door het bos. We waren doorweekt en koud maar genoten met volle teugen!

Winterpret in de Ardennen

Eind november logeerde we twee weekjes in Mormont, Erezee. Hoewel de dagen kort zijn is het toch heerlijk om er weer even tussenuit te zijn. Genieten van de herfstkleuren, de mist en warempel een pak sneeuw. Hoewel er in Mormont niet veel viel hoefde we maar 10 minuutjes te rijden om middenin de sneeuw te lopen. Prachtig om de besneeuwde sparrenbossen te zien en de bevroren meertjes. Alles onder een witte deken. Voor Jente hoefde we echter niet ver te lopen. Zodra ze buiten de auto stond was haar geluk compleet. Sleeën, scheppen en sneeuwballen maken tot je vingers bijna bevriezen.

We genoten ook van de vele vogels die de tuin bezochten: koolmezen, pimpelmezen, een keep, matkoppen, kuifmezen, vlaamse gaaien, roodborstjes, vinken, boomklevers, een reiger, een buizerd en een troep appelvinken. Vooral die laatste waren erg lastig om op de foto te krijgen. Als ze er waren gingen ze met een hele groep ergens ver weg bovenin een boom zitten. Zodra ze onraad bespeurde vlogen ze direct massaal op.

Verder waren we druk met paddenstoelen zoeken, wandelen, sterren kijken, fikkie stoken, mamma’s verjaardag vieren, de nieuwe wildcamera testen en sinterklaascadeaus uitpakken. En om de pret compleet te maken kwamen oma en opa Karels ook nog langs. Kortom het was weer een top vakantie!

Les Bruyères

Oorspronkelijk was het idee om dit jaar opnieuw naar de Vogezen op vakantie te gaan. Echter was dit met alle corona maatregelen niet mogelijk. Bovendien moesten we wel vroeg in het seizoen op zomervakantie want in september verwachten we een kindje. We besloten daarom naar de Ardennen op vakantie te gaan. Ook helemaal niet erg!

We gingen deze zomer een weekje naar Mormont en een weekje naar het huisje Les Bruyères. Stiekem plakte we er wat dagen voor want Peter had op donderdag wat werk in Roermond en Maastricht. Zodoende konden we op woensdagavond al op reis.

De eerste paar dagen hadden we erg wisselvallig weer. Door de regen liet het wild zich niet goed zien. Wanneer de zon doorkwam was het direct broeierig warm. Ondanks dit uitdagende klimaat maakte we prachtige wandelingen. Pappa met Jente op zijn rug en mamma met de baby in haar buik. Jente genoot volop van de beekjes, het bos, stenen zoeken, vogels luisteren, trampoline springen en bloemen plukken.

Na de eerste paar dagen klaarde het weer goed op en was het heerlijk weer. De rest van de vakantie hadden we prachtig zonnig weer. De vlinders lieten zich zien en ook het wild kwam wat vaker uit de dichte begroeiing. Teken waren echter ook veelvuldig aanwezig. Jente kreeg twee minuscule teken onder haar oog. Verwijderen lukte niet en we konden niets anders doen dan wachten tot ze los lieten.

De tweede week verbleven we rond Wigny. De velen akkers werden gemaaid en we zagen overal vossen als we ’s avonds een rondje reden. Ook een drietal jonge vosjes lieten zich zien. Tot ergernis van de boer die er vlakbij zijn kippen hield. Rond half 10 ’s avonds kwam de wasbeer rond het huis scharrelen. Zelfs Jente zag hem op een avond toen ze eventjes wakker werd. Ook de edelherten, zwijnen en reeën lieten zich zien. Een bever besloot zelfs lekker even tussen onze dammetjes te gaan liggen die we in de beek gebouwd hadden.

Maar het mooiste moment was misschien wel toen ik ’s ochtends een rondje reed met de auto. Ik zag een ree die druk over een pas gemaaide akker rende. Er bleek echter ook een vos over de akker te rennen. Dichterbij gekomen zag ik hoe de vos probeerde een reekalfje te pakken. Daarom was de reegeit zo druk heen en weer aan het rennen. Toen de reegeit en vos mij echter zagen vluchten ze weg het bos in. Het reekalf dook op de grond en bleef roerloos liggen. Snel liep ik er op af en maakte een foto. Vervolgens liep ik terug naar mijn auto. Toen echter bij mij auto omkeek was de reegeit alweer bij haar jong. Wat een prachtig moment!

We missen de Ardennen nu alweer!