Tag archieven: wildcamera

Sluipen, spotten en schieten

Dit jaar leek onze meivakantie bijna in het water te vallen. We wilden begin mei graag naar de Ardennen, maar alle huisjes bleken al volgeboekt. Gelukkig kwam er op het laatste moment toch een oplossing. Peters ouders waren die week ook in de Ardennen en hadden nog een extra slaapkamertje over. Bovendien zou een van de andere huisjes tot en met Bevrijdingsdag leegstaan.

Vanwege de drukte besloot Annette om de eerste week over te slaan. Ze moet nog goed op haar energieniveau letten. Daarom vertrok Peter alvast samen met Jente en Amélie richting de Ardennen. Op donderdagavond reed hij terug om Annette op te halen, zodat ze in het weekend toch nog mee kon genieten.

En genieten deden we zeker! Al in de eerste dagen zagen we volop edelherten. De bekende “wildrondjes” leverden weer veel op. De meiden genoten zichtbaar — soms gingen ze mee op een wildexcursie, en overdag speelden ze met hun neefjes en nichtjes. Het weer werkte ook mee: voor begin mei was het uitzonderlijk warm, en we konden zelfs regelmatig in de beek zwemmen.

Het absolute hoogtepunt kwam echter op zaterdagavond. Op een plek waar we eerder die week al een geweidrager in een pad hadden gezien, besloot ik nog een keer aan te zitten. Met mijn camouflagepak aan en omringd door wat dennengroen zat ik te wachten. Zelfs als je niets ziet, is het daar al geweldig. Je hoort de vogels zingen terwijl het langzaam donker wordt — een betere plek voor stille tijd is er niet.

Rond 20:30 uur kwam er ineens beweging aan het eind van het pad. Een zestal hindes verscheen en begon rustig te grazen. Helaas begon het licht te miezeren, en na een tijdje trokken ze zich weer terug. In het driekwartier daarna werd het steeds schemeriger. Foto’s maken was haast niet meer mogelijk. Via mijn telefoon probeerde ik nog met lange sluitertijden scherp te stellen, hopend op dat ene bijzondere moment.

En toen gebeurde het. Net toen ik wilde opbreken, zag ik opeens beweging op mijn camerascherm. Een enorm gewei vulde het hele beeld. Mijn adem stokte. Vanuit het struikgewas was, op slechts enkele meters afstand, een reusachtig edelhert tevoorschijn gekomen. Met de adrenaline gierend door mijn lijf bleef ik doodstil zitten. Gelukkig liep hij langzaam van me weg.

Maar het bleef niet bij één. Kort daarna volgde een tweede geweidrager. En toen een derde. In de schemer raakte ik de tel kwijt, maar ik schat dat er zeker zes geweidragers het pad betraden. Foto’s maken was haast niet meer te doen, maar wat een fantastisch moment! Zoiets maak je niet snel een tweede keer mee.

Wachten wordt beloond

Wat doe je als eerst als je een huis koopt die grenst aan een sloot? Juist! De ijsvogeltak plaatsen. Hoewel het woord ijsvogeltak nog steeds niet in de Dikke Van Dale is opgenomen is het zeker een ding. Wij vonden onze ijsvogeltak in de Ardennen. Een mooie stevige tak met een fraaie kromming waardoor hij netjes in de slootkant kan worden bevestigd. De tak hangt zo netjes boven het wateroppervlak. Ideaal voor een eventueel passerende ijsvogel.

Uiteraard gelooft niemand dat er ook echt ooit een ijsvogel op gaat zitten, maar wie niet waagt, wie niet wint. Dus plantte Peter in juni 2018 de ijsvogeltak. En jawel hoor, op 27 november 2019 zitten Annette en Jente te lunchen, en wat zit daar op de tak? De ijsvogel!

Uiteraard geweldig, maar er is meer nodig. Bewijsmateriaal! De wildcamera werd bevestigd waarna dagen verstreken zonder resultaat. Maar na een week wachten staat hij erop! Of eigenlijk een zij. Want we zien een oranje vlek op de onder-snavel, wat er op wijst dat het een vrouwtje ijsvogel is. En ook de dagen erna komt ze af en toe langs. Euforie ten top! De volgende plannen worden al gemaakt, bezoek statistieken bijhouden en dan de foto-hut opzetten.

Ja, wat dat betreft gaat het steeds beter met de biodiversiteit van Karels tuin. De mussen schreeuwen zo hard als je in de tuin loopt dat je er bang van wordt. De waterhoentjes lopen tussen de kippen op het grasveld en een sperwer vrouwtje heeft al drie keer een poging gewaagd om een vogeltje te verschalken in onze tuin.