Tag archieven: krabben

Het krabbenhuis

Met Hemelvaart logeerden we een lang weekend in het Krabbenhuis — of zoals Amélie het noemt: het Kwabbenhuis. De r is nog een lastige letter, maar dat maakt haar versie alleen maar leuker. Met dit bijzondere huisje bedoelen we het oude wachthuisje van de voormalige veerdienst tussen Anna Jacobapolder en Bruinisse, tegenwoordig in gebruik door Waardenburg Ecology. Een prachtige plek in Zijpe (spreek uit Ziepe), vol herinneringen én natuur.

Voor het huisje ligt een mosselkwekerij, en dat betekent: snorkelen! We doken dagelijks het water in en vingen anemonen, zee-egels, kwallen, krabbetjes en kokerwormen. Alles ging tijdelijk het aquarium in, zodat we het zeeleven van dichtbij konden bestuderen. Tot Jente op een dag naar buiten kwam rennen met grote ogen: “Er ligt water op de vloer!” Bleek dat er door de waterdruk een barst in het aquarium was ontstaan. Gelukkig konden we snel ingrijpen — bewoners gered, aquarium leeg, vloer gedweild. Avontuur geslaagd.

Op de warmste dag van de week gingen we snorkelen bij Scharendijke. Peter kwam onder water oog in oog te staan met een indrukwekkende Noordzeekrab. Met enige moeite en een netje dat nét groot genoeg was, wist hij het beest te vangen. Uiteraard moesten daar foto’s van worden gemaakt. Een toeschouwster wilde ook wel even met de krab poseren. “Weet je wel hoe je hem moet vasthouden?” vroeg Peter nog. “Ja hoor, geen probleem,” zei ze zelfverzekerd. Eén seconde later moest de krab van haar vinger worden losgepeuterd. Wat roze nagellak armer, maar een belangrijke les rijker, mocht de krab weer terug in de emmer.

We brachten ook een bezoek aan natuurgebied Levensstrijd, waar we genoten van tureluurs, lepelaars én kluten met kuikens. Bij de Brouwersdam spotten we zeehonden, we vingen tientallen krabben, barbecueden met buurman Theo en buurvrouw Teuni, en haalden een nat pak op het Noordzeestrand.

Kortom: een heerlijke zeevakantie!

Met griep in het Springersdiep

Afgelopen week begon voor mij met een flinke najaarsgriep: verkouden, hoofdpijn en pijnlijke spieren. Toch was er geen tijd om uit te zieken, want ik had een project in Zeeland gepland. Gelukkig herstelde ik snel genoeg om het werk uit te voeren.

De eerste avond maakten we een prachtige wandeling bij het strand van Oostkapelle. Langs de kustlijn vonden we een haaienei, een roggenei en enkele mooie schelpen. In de duinen zagen we een ree en enkele damherten, wat de avond extra bijzonder maakte.

De tweede dag waren we keurig op tijd klaar met het project. Het weer was prachtig, de zon scheen volop, en ik kon het niet laten om een stop te maken bij het Springersdiep. De Grevelingen is daar schitterend, en volgens Google was het water zo’n 17 graden Celsius. Ondanks de frisse temperatuur liet ik mijn neopreen pak in de auto en besloot toch het koude water in te gaan.

Het was even doorzetten, maar zodra ik onder water was, namen de adrenaline en wilskracht het over. Het water was helder en vol leven. De grote anemonen hier zijn werkelijk prachtig, en tot mijn verrassing zag ik ook een wijde mantel, iets wat ik hier nog nooit eerder had gezien. Na ongeveer drie kwartier snorkelen, klom ik voldaan uit het water om weer op te warmen.

Kortom, het project was een succes, en ondanks de griep was het een week om niet snel te vergeten!

Zakpijpen, oorkwallen en bolussen

Het gebeurd nogal eens dat ik voor mijn werk in Zeeland kom. Hoewel ik er dan natuurlijk niet voor de fun kom biedt het wel genoeg mogelijkheden om af en toe een leuke wandeling te maken. Er is altijd wel iets te zien of te beleven. Of het nu zeehonden op de Brouwersdam zijn of haaientanden bij het strand van Kaloot. Ook snorkelen lukt regelmatig. Inmiddels weet ik een hoop mooie plekken. De Grevelingen blijft mijn favoriet. Ik snorkel ook vaak op een plek waar reusachtige Noordzeekreeften zich verschuilen tussen de rotsen. Zeer indrukwekkend om die dieren te zien met scharen zo groot als mijn hand. Het bijzondere vindt ik bovendien dat hoewel ik al mijn leven lang snorkel ik toch steeds weer nieuwe diersoorten tegen het lijf loop. Soms dieren waar ik geen flauw idee van heb wat het zijn.

Dus als ik dag gewerkt heb probeer ik altijd even stoom af te blazen onder water. Het kan natuurlijk zijn dat ik daardoor ietsje later thuis ben als normaal maar die schuld los ik in door bolussen mee te nemen. De beste bolussen vindt je overigens bij bakkerij Koppejan. Gevulde bolussen wel te verstaan. Een absolute aanrader!

stoom afblazen

Ook deze week waren we weer hard aan het werk in Zeeland. Zoals wel vaker moesten we door de reistijd overnachten in een hotel. Aangezien de meeste hotels dicht zitten viel het niet mee dit te regelen. ‘Toevallig’ vond ik een hotel in Zierikzee die dichtbij de plek was waar ik eerder bruinvissen heb gezien. Nadat we dus snel hadden ingecheckt meteen doorgelopen naar de kust. En jawel na even speuren hadden we ze in het vizier. Overigens merk ik dat de fascinatie voor natuur besmettelijk werkt. Inmiddels zijn er al enkele collega’s besmet.

Dit virus is er in allerlei vormen, met milde verschijnselen tot hevige reacties. Enkele collega’s gaan zover dat ze inmiddels zelfstandig ’s ochtend vroeg zijn bed uit gaan om wild te spotten. Maar er is altijd baasje boven baas. Hoe leuk is om te kijken hoe ver je dan kan gaan.

Dus leek het me leuk om de tweede dag op de terug weg te gaan snorkelen in de Grevelingen. Dit hoewel de water temperatuur nog rond de 11 graden Celsius zit. Daar tegenover staat dat er momenteel geweldig zicht is voor de Nederlandse begrippen. En jawel er was een collega zo gek te krijgen dat hij het ook wel wilde proberen. Helaas hadden we maar één groot duikpak wat we samen moesten delen. Ik de tweede laag, mijn collega de eerste laag. Schoeisel waren slippers voor hem en duikschoenen voor mij. De eerste stap in het water was dus even een fysieke pijniging maar nadat we door waren konden we er heerlijk van genieten. Drie kwartier dobberde we rond voordat het echt te koud werd. Heerlijk opgefrist van een dag hard werken reden we voldaan naar huis.

afkoelen in de Grevelingen

Zoals iedereen in Nederland hebben ook wij een beetje last van de hitte. Dat gezegd hebbende bied dit natuurlijk ook de mogelijkheid om even heerlijk af te koelen aan zee. En daarom gingen wij vrijdag naar de Grevelingen.

Toen we aankwamen stond er een flinke wind en waren er flinke golven. Het water was zelfs fris. Een bemoedigend bordje gaf aan dat er een negatief zwemadvies was door de grote hoeveelheid wieren. Hmmm… dat begint goed. Gelukkig viel het mee, een man vertelde ons dat de wieren enige dagen terug waren gemaaid. De water kwaliteit was echt wel bedroevend. Door de golfslag en het recente maaien was het water erg troebel. Het wier blijkt japanse bessenwier (Sargassum muticum) te zijn, het heeft de bodem duidelijk overwoekert. Wellicht door het gebrek aan vers zout-water in de Grevelingen.

Jente genoot er echter niet minder om. Dobberend op de golven ontdekte ze zee-egels, wieren en zeesterren. Uiteraard moest alles even geproefd worden. Na wat te hebben gegeten op de kant gaat opeens de wind liggen. Het water wordt rustig en ook de helderheid neemt direct toe. We snorkelen langs het boothuisje van KNRM en de rotsblokken er omheen. Afgewisseld met af en toe een korte siësta in de tent die we hebben opgezet. Jente doet er ook haar dutjes en vermaakt zich kostelijk. Ze begint een echte waterrat te worden.

Ondanks de wieren zien we van alles onder water: zeeappels, groene wierslak, garnalen, anemonen, vissen. Kortom het bruist van leven. We ontmoetten ook Pepijn uit Ouddorp. Pepijn als je dit leest, dit zijn de foto’s die we gemaakt hebben!