Het gebeurd nogal eens dat ik voor mijn werk in Zeeland kom. Hoewel ik er dan natuurlijk niet voor de fun kom biedt het wel genoeg mogelijkheden om af en toe een leuke wandeling te maken. Er is altijd wel iets te zien of te beleven. Of het nu zeehonden op de Brouwersdam zijn of haaientanden bij het strand van Kaloot. Ook snorkelen lukt regelmatig. Inmiddels weet ik een hoop mooie plekken. De Grevelingen blijft mijn favoriet. Ik snorkel ook vaak op een plek waar reusachtige Noordzeekreeften zich verschuilen tussen de rotsen. Zeer indrukwekkend om die dieren te zien met scharen zo groot als mijn hand. Het bijzondere vindt ik bovendien dat hoewel ik al mijn leven lang snorkel ik toch steeds weer nieuwe diersoorten tegen het lijf loop. Soms dieren waar ik geen flauw idee van heb wat het zijn.
Dus als ik dag gewerkt heb probeer ik altijd even stoom af te blazen onder water. Het kan natuurlijk zijn dat ik daardoor ietsje later thuis ben als normaal maar die schuld los ik in door bolussen mee te nemen. De beste bolussen vindt je overigens bij bakkerij Koppejan. Gevulde bolussen wel te verstaan. Een absolute aanrader!
Na een dagje in Zeeland naar klanten te zijn geweest is er niets heerlijker dan even stoom afblazen in Ouddorp. Het was warm en zonnig. Onderwater was het wel wat minder dan de vorige keer. Erg troebel en niet veel zicht. Wellicht dat de golfslag door het stevige windje hier voor zorgde, maar ik denk dat ook het toeristenseizoen het onderwaterleven niet veel goed doet. Desondanks was het weer prachtig. Er is onderwater minstens zoveel te zien van de natuur als bovenwater. Allerlei wezens met prachtige kleuren, vormen en gedrag. Er stonden prachtige anemonen met hun tentakels uit en ik zag meerdere zeenaalden. Wat wel een beetje vervelend was waren de ontelbare kwallen (met name zeedruiven) die in het water lagen. Vaak heeft dit eveneens met de wind te maken. Hoewel ze geen netelcellen hebben en dus niet kunnen prikken en bovendien prachtig licht pulseren vind ik het toch wat onaangenaam als je alleen nog maar kwallen door je duikbril ziet.
Mijn papa-dagen probeer ik altijd goed te besteden samen met Jente. Hoe gaaf is het om op zo’n dag niet ‘gewoon een beetje thuis op de bank te hangen’ maar waardevolle herinneringen te maken. Deze vrijdag ging mama voor haar werk richting Vlissingen. Jente en papa besloten haar even te brengen. En als je dan toch in Zeeland bent en je hebt óók nog warm weer dan maken we er gewoon een zwemdagje van.
Na Vlissingen waaiden we uit naast de kerncentrale van Borssele. Je hebt daar een strand genaamd ‘Kaloot’. Op dit strand spoelen regelmatig fossiele haaientanden aan. Het lukte ons er twee te vinden. Na flink wat zandtaartjes gegeten te hebben die Jente zonder ophouden bakte pakten we in en reden we door naar Koudekerke. Nu heeft Koudekerke weliswaar geen strand maar wel een fantastische bakker. Bakkerij Koppejan is inmiddels een begrip bij ons. En dan met name de met room gevulde bolussen.
Na onze auto te hebben geladen reden we door naar Ouddorp. Jente deed een goed slaapje en werd wakker toen we op ons vertrouwde plekje stopten. Helaas zag de lucht er dreigend uit. Toen we net in het water lagen met onze snorkel-sets begon het te plenzen. We twijfelden of we zouden inpakken maar gelukkig bleef het bij deze ene bui. Het water was extreem helder. Zonder duikbril kon je je voeten met gemak zien. We zagen prachtige diersoorten. Na even heerlijk gesnorkeld te hebben reden we door naar de Brouwersdam om onder het genot van een frietje zeehonden te kijken.
Helaas moesten we daarna naar huis voor Jente. De kans om ’s avonds laat zeevonk te zien was groot. Dit unieke verschijnsel staat al erg lang op onze wensenlijst. De volgende dag hielden we het niet langer en aangezien oma vrijwillig aanbood om op te passen maakten we van de gelegenheid gebruik en gingen naar Katwijk aan Zee. Het duurde lang maar tegen middernacht zagen we zeevonk. Niet in de golven maar wel in de poeltjes. Fotograferen lukte niet maar een kort filmpje laat heel even het spektakel zien. Wordt vervolgt!
Ook deze week waren we weer hard aan het werk in Zeeland. Zoals wel vaker moesten we door de reistijd overnachten in een hotel. Aangezien de meeste hotels dicht zitten viel het niet mee dit te regelen. ‘Toevallig’ vond ik een hotel in Zierikzee die dichtbij de plek was waar ik eerder bruinvissen heb gezien. Nadat we dus snel hadden ingecheckt meteen doorgelopen naar de kust. En jawel na even speuren hadden we ze in het vizier. Overigens merk ik dat de fascinatie voor natuur besmettelijk werkt. Inmiddels zijn er al enkele collega’s besmet.
Dit virus is er in allerlei vormen, met milde verschijnselen tot hevige reacties. Enkele collega’s gaan zover dat ze inmiddels zelfstandig ’s ochtend vroeg zijn bed uit gaan om wild te spotten. Maar er is altijd baasje boven baas. Hoe leuk is om te kijken hoe ver je dan kan gaan.
Dus leek het me leuk om de tweede dag op de terug weg te gaan snorkelen in de Grevelingen. Dit hoewel de water temperatuur nog rond de 11 graden Celsius zit. Daar tegenover staat dat er momenteel geweldig zicht is voor de Nederlandse begrippen. En jawel er was een collega zo gek te krijgen dat hij het ook wel wilde proberen. Helaas hadden we maar één groot duikpak wat we samen moesten delen. Ik de tweede laag, mijn collega de eerste laag. Schoeisel waren slippers voor hem en duikschoenen voor mij. De eerste stap in het water was dus even een fysieke pijniging maar nadat we door waren konden we er heerlijk van genieten. Drie kwartier dobberde we rond voordat het echt te koud werd. Heerlijk opgefrist van een dag hard werken reden we voldaan naar huis.
Zoals iedereen in Nederland hebben ook wij een beetje last van de hitte. Dat gezegd hebbende bied dit natuurlijk ook de mogelijkheid om even heerlijk af te koelen aan zee. En daarom gingen wij vrijdag naar de Grevelingen.
Toen we aankwamen stond er een flinke wind en waren er flinke golven. Het water was zelfs fris. Een bemoedigend bordje gaf aan dat er een negatief zwemadvies was door de grote hoeveelheid wieren. Hmmm… dat begint goed. Gelukkig viel het mee, een man vertelde ons dat de wieren enige dagen terug waren gemaaid. De water kwaliteit was echt wel bedroevend. Door de golfslag en het recente maaien was het water erg troebel. Het wier blijkt japanse bessenwier (Sargassum muticum) te zijn, het heeft de bodem duidelijk overwoekert. Wellicht door het gebrek aan vers zout-water in de Grevelingen.
Jente genoot er echter niet minder om. Dobberend op de golven ontdekte ze zee-egels, wieren en zeesterren. Uiteraard moest alles even geproefd worden. Na wat te hebben gegeten op de kant gaat opeens de wind liggen. Het water wordt rustig en ook de helderheid neemt direct toe. We snorkelen langs het boothuisje van KNRM en de rotsblokken er omheen. Afgewisseld met af en toe een korte siësta in de tent die we hebben opgezet. Jente doet er ook haar dutjes en vermaakt zich kostelijk. Ze begint een echte waterrat te worden.
Ondanks de wieren zien we van alles onder water: zeeappels, groene wierslak, garnalen, anemonen, vissen. Kortom het bruist van leven. We ontmoetten ook Pepijn uit Ouddorp. Pepijn als je dit leest, dit zijn de foto’s die we gemaakt hebben!
Nu ik voor mijn werk vaak naar Zeeland ga, heb ik soms de kans om na een warme werkdag even af te koelen in het water. Ik neem dan even een frisse duik in het Veerse meer of de Grevelingen. Heerlijk genieten want onderwater is er van alles te zien: anemonen, kwallen, grondels, af en toe een paling, stekelbaarjes, sponsen, krabben en ga zo maar door. Het blijft iedere keer weer verbazen hoe kleurrijk de Nederlandse onderwaterwereld is. We kwamen zelfs een strandkrab tegen met een kleurafwijking waardoor deze helemaal blauw is. Uiteraard moet je geluk hebben bij het snorkelen, hoewel de temperaturen de laatste weken iedere keer extreem hoog zijn kan het soms wat tegen zitten qua zonneschijn en helderheid van het water. Toch is het over het algemeen ieder keer weer top.
Zoek je een mooie stek om te snorkelen, neem dan contact met ons op. We willen best wel wat snorkel-hotspots delen.
Zaterdag hebben we weer heerlijk gedoken in de prachtige Grevelingen. Aan de overkant van het weer regende het flink maar aan onze kant scheen de zon. De temperatuur van het water was lekker en onderwater barste het van het leven. Naast veel krabben, schelpdieren, sponzen, anemonen, wierslakjes en wieren kwamen we ook drie zeenaalden tegen. Twee kleintjes (Syngnathus rostellatus) en een grote (Syngnathus acus). Vooral de laatste is met zijn mooie tijgerprint en grootte een fantastische verschijning. De kop van de dieren lijken op zeepaardjes met de typische snuit. Prachtig om te zien hoe ze door het water rollen. Als ze dan ook nog even stil blijven liggen om een foto te schieten is de dag compleet!
Althans bijna dan, want even later zagen we een zeehond die het meer aan het verkennen was. Hij bleef wel nog op flinke afstand. Bij de Brouwserdam waren echter vijf zeehonden aan het vissen. Hoewel we niet dichtbij konden komen konden we ze toch goed zien omdat ze regelmatig vlakbij ons opdoken. Hoewel je haren ’s avonds als touw aanvoelen, je overal zand vindt en je overal schrammen hebt van de mossels is het heerlijk om zo te kunnen genieten van ons prachtige Hollandse water.
Afgelopen zaterdag was het dan zo ver, het kon niet langer wachten. We konden niet langer wachten om weer te duiken. Dus alles ingepakt en afgereisd naar Zeeland. Bestemming: den Osse, Nieuwe Kerkweg. Met dank aan het Waterschap zijn er tegenwoordig op tal van duiklocaties in Zeeland prachtige kleedkamers compleet met wc’s en een plek om je spullen uit te spoelen. Zo ook hier.
Om 9:30 kwamen we aan. Op het parkeerterrein stonden al twee auto’s. Met een beetje druilerig weer, een straf windje en weinig zon kwam de temperatuur niet boven de 8 graden. Van massa toerisme vandaag geen sprake! Desondanks viel het eenmaal in het water best mee. We bleven in het ondiepe gedeelte. Behalve tal van groene wierslakjes ook prachtige doorzichtige zakpijpen, knotszakpijpen, zee-anjelieren, muiltjes, zee-egels en mosselen ook wat vissen en veel grote hooiwagenkrabben. Wat een prachtige monsters zijn dat zeg! Onzichtbaar gecamoufleerd door het wier op hun poten lopen ze als een soort spinnen over de zeebodem.
Na een half uurtje te hebben rondgedobberd waren we voldoende afgekoeld. Hoewel het door de golfslag wat beroerd foto’s maken was toch een mooie duik!
