Het gebeurd nogal eens dat ik voor mijn werk in Zeeland kom. Hoewel ik er dan natuurlijk niet voor de fun kom biedt het wel genoeg mogelijkheden om af en toe een leuke wandeling te maken. Er is altijd wel iets te zien of te beleven. Of het nu zeehonden op de Brouwersdam zijn of haaientanden bij het strand van Kaloot. Ook snorkelen lukt regelmatig. Inmiddels weet ik een hoop mooie plekken. De Grevelingen blijft mijn favoriet. Ik snorkel ook vaak op een plek waar reusachtige Noordzeekreeften zich verschuilen tussen de rotsen. Zeer indrukwekkend om die dieren te zien met scharen zo groot als mijn hand. Het bijzondere vindt ik bovendien dat hoewel ik al mijn leven lang snorkel ik toch steeds weer nieuwe diersoorten tegen het lijf loop. Soms dieren waar ik geen flauw idee van heb wat het zijn.
Dus als ik dag gewerkt heb probeer ik altijd even stoom af te blazen onder water. Het kan natuurlijk zijn dat ik daardoor ietsje later thuis ben als normaal maar die schuld los ik in door bolussen mee te nemen. De beste bolussen vindt je overigens bij bakkerij Koppejan. Gevulde bolussen wel te verstaan. Een absolute aanrader!
Mijn papa-dagen probeer ik altijd goed te besteden samen met Jente. Hoe gaaf is het om op zo’n dag niet ‘gewoon een beetje thuis op de bank te hangen’ maar waardevolle herinneringen te maken. Deze vrijdag ging mama voor haar werk richting Vlissingen. Jente en papa besloten haar even te brengen. En als je dan toch in Zeeland bent en je hebt óók nog warm weer dan maken we er gewoon een zwemdagje van.
Na Vlissingen waaiden we uit naast de kerncentrale van Borssele. Je hebt daar een strand genaamd ‘Kaloot’. Op dit strand spoelen regelmatig fossiele haaientanden aan. Het lukte ons er twee te vinden. Na flink wat zandtaartjes gegeten te hebben die Jente zonder ophouden bakte pakten we in en reden we door naar Koudekerke. Nu heeft Koudekerke weliswaar geen strand maar wel een fantastische bakker. Bakkerij Koppejan is inmiddels een begrip bij ons. En dan met name de met room gevulde bolussen.
Na onze auto te hebben geladen reden we door naar Ouddorp. Jente deed een goed slaapje en werd wakker toen we op ons vertrouwde plekje stopten. Helaas zag de lucht er dreigend uit. Toen we net in het water lagen met onze snorkel-sets begon het te plenzen. We twijfelden of we zouden inpakken maar gelukkig bleef het bij deze ene bui. Het water was extreem helder. Zonder duikbril kon je je voeten met gemak zien. We zagen prachtige diersoorten. Na even heerlijk gesnorkeld te hebben reden we door naar de Brouwersdam om onder het genot van een frietje zeehonden te kijken.
Helaas moesten we daarna naar huis voor Jente. De kans om ’s avonds laat zeevonk te zien was groot. Dit unieke verschijnsel staat al erg lang op onze wensenlijst. De volgende dag hielden we het niet langer en aangezien oma vrijwillig aanbood om op te passen maakten we van de gelegenheid gebruik en gingen naar Katwijk aan Zee. Het duurde lang maar tegen middernacht zagen we zeevonk. Niet in de golven maar wel in de poeltjes. Fotograferen lukte niet maar een kort filmpje laat heel even het spektakel zien. Wordt vervolgt!
Zoals iedereen in Nederland hebben ook wij een beetje last van de hitte. Dat gezegd hebbende bied dit natuurlijk ook de mogelijkheid om even heerlijk af te koelen aan zee. En daarom gingen wij vrijdag naar de Grevelingen.
Toen we aankwamen stond er een flinke wind en waren er flinke golven. Het water was zelfs fris. Een bemoedigend bordje gaf aan dat er een negatief zwemadvies was door de grote hoeveelheid wieren. Hmmm… dat begint goed. Gelukkig viel het mee, een man vertelde ons dat de wieren enige dagen terug waren gemaaid. De water kwaliteit was echt wel bedroevend. Door de golfslag en het recente maaien was het water erg troebel. Het wier blijkt japanse bessenwier (Sargassum muticum) te zijn, het heeft de bodem duidelijk overwoekert. Wellicht door het gebrek aan vers zout-water in de Grevelingen.
Jente genoot er echter niet minder om. Dobberend op de golven ontdekte ze zee-egels, wieren en zeesterren. Uiteraard moest alles even geproefd worden. Na wat te hebben gegeten op de kant gaat opeens de wind liggen. Het water wordt rustig en ook de helderheid neemt direct toe. We snorkelen langs het boothuisje van KNRM en de rotsblokken er omheen. Afgewisseld met af en toe een korte siësta in de tent die we hebben opgezet. Jente doet er ook haar dutjes en vermaakt zich kostelijk. Ze begint een echte waterrat te worden.
Ondanks de wieren zien we van alles onder water: zeeappels, groene wierslak, garnalen, anemonen, vissen. Kortom het bruist van leven. We ontmoetten ook Pepijn uit Ouddorp. Pepijn als je dit leest, dit zijn de foto’s die we gemaakt hebben!
Vanochtend een mooie duik gemaakt vlakbij huis. In de Viaanse plas wel te verstaan, pal naast de A2. Of zoals hij officieel heet, Recreatieplas de Put. De plas is langs de kanten erg ondiep maar maakt dan opeens een drop naar een meter of 6. Vanaf daar is het mogelijk nog verder af te dalen. De wanden bestaan uit gigantische kleiblokken die als rotsen prachtig gevormd zijn. De kruien van de kleiblokken zijn begroeit met velden waterplanten. Met een 20 graden Celcius was het heerlijk duiken. Het overpak heb ik daarom mooi in de auto gelaten.
Behalve heel veel baarzen, zwanenmossels, zebramossels zagen we ook mosdiertjes, 4 vette snoeken en 2 gigantische karpers (60cm?). Het fotograferen viel niet mee maar ik wilde jullie de shot toch niet onthouden.
Tijdens de duik vonden we ook een tand. Lijkt op een gefossiliseerde koeientand. Iemand een idee wat het kan zijn?
