Categoriearchief: Foto met een verhaal

Roze super maan

Wie het nieuws heeft gevolgd kan het niet ontgaan zijn. Er was weer een supermaan. Een roze maan wordt deze genoemd. Ik las ergens dat hij deze naam te danken heeft aan het rotsplantje mosflox wat in de lente roze kleurt. Hoe dan ook, deze supermaan vond plaats in de nacht van 7 op 8 april 2020 met als hoogtepunt 4:35 uur ’s morgens. Op dat moment was de afstand tussen de aarde en de maan slechts 363.595 kilometer. In de huidige periode is zo’n natuurverschijnsel prachtig. Niet alleen hoef je er je huis niet voor uit, je weet zeker dat er op dat tijdstip echt geen kip buiten te bekennen is (wel kikkers trouwens).

Ook in de week ervoor was de maan al een stuk feller. Dit mede door het prachtige heldere weer. Zet je op zo’n avond je camera op statief met je telelens dan zie je de maan voorbij schuiven. Niet alleen de volle maan is mooi om te zien. De wassende maan is ook prachtig: door het harde contrast op de rand van de maan kun je de kraters extra goed zien.

de wassende maan met kraters goed zichtbaar

Afbeelding 1 van 3

de wassende maan met kraters goed zichtbaar

Braakballen

December, de maand om eens terug te kijken op het afgelopen jaar. Nu iedereen om de één of andere reden ballen in bomen aan het hangen is leek het mij tijd om eens stil te staan bij braak-ballen. Dit jaar is namelijk een fantastisch uilenjaar. Zo lukte het voor het eerst om een velduil vast te leggen en kwam ik ook de bosuil weer tegen in het Renkums beekdal. Als kers op de taart zitten momenteel maar liefst 30 ransuilen in Leerdam in een viertal bomen. Dat groepsgedrag waarbij ransuilen tegen de winter in grote groepen bij elkaar gaan zitten heet roesten. Het zorgt voor meer veiligheid. Een groep uilen heet overigens een parlement.

Alleen de steenuil zag ik dit jaar minder dan anders. Af en toe zie ik er eentje zitten op een bekend plekje in Leerbroek, maar ze blijven altijd flink op afstand. Helaas is een ander plekje waarbij de steenuilen zich regelmatig van dichtbij lieten benaderen opgeruimd. Er staat nu een dik huis terwijl ik die prachtige steenhopen stiekem mooier vindt. Ondanks alle fraaie ontmoetingen is er nog zat te wensen. Een kerkuil staat al jaren op mijn wensenlijstje. En om het lijstje van Nederlandse uilen dan toch compleet te maken heb ik ook nog de oehoe, sneeuwuil en ruigpootuil nodig.

Wist je trouwens dat je aan de kleur ogen kunt zien wanneer een uil actief is? Zo is een steenuil met gele ogen vaak in de schermer actief, is de ransuil met oranje ogen wat later op de avond actief maar de kerkuil met zwarte ogen alleen in holst van de nacht.

Zor.com afdruk

In de herfst van 2017 kregen we onverwachts het aanbod van Zor.com om hun producten te testen. Deze voor ons onbekende webshop is gevestigd in België en levert afdrukken op aluminium, plexiglas en forex. Dat is weer eens wat anders dan canvas dachten wij en kozen ervoor om een foto op Forex, een soort PVC, te proberen. Gekozen is voor een matte afdruk in kleur.

Dan komt het moeilijkste: een keuze maken voor een foto, waaraan geen gebrek. Na veel wikken en wegen viel de keuze op een foto die vragen op roept en een verhaal verteld.

De man op de ezel
De man op de ezel is op donderdag vanaf de markt onderweg naar huis. Wat zou hij in die tassen bij zich hebben? Gekochte (etens)waren? Of wat hij over heeft na de marktdag in Zinder? Hij draagt typische Afrikaanse slippers die in Niger veel gedragen worden. Zijn blouse ziet er smoezelig uit. De hoed op zijn hoofd verraad dat hij behoord tot het Fulani volk, één van de ongeveer 13 volken die in Niger wonen. Het gewas op de naast het pad gelegen akker wijst erop dat het eind juli/begin augustus moet zijn. De acacia’s in de verte zijn al enkele tientallen jaren oud. De Fulani-man is bijna de stad uit. Nog één ommuurde tuin passeren, langs het seizoensmeer en dan door de velden verder zijn weg vervolgen…

De Forex afdruk
Bij binnenkomst van de foto op Forex was onze eerste reactie sceptisch: het lijkt niet echt een schilderij zoals een canvas wat we gewend zijn. Maar het is wel veel strakker qua uitstraling en het doet niets af aan de kwaliteit van de afdruk: die is prachtig! Al snel besloten we de Forex niet direct op te hangen maar te bewaren tot we in het nieuwe huis zouden wonen (wat even geduurd heeft…).
Bevestigen van de Forex aan de muur gaat eenvoudig met (meegeleverde!) zelfklevende strips van bijv. Tesa. Super handig, snel en bijkomend voordeel: je super strakke peperdure stucwerk wordt niet blijvend geruïneerd! Tevens was de levering en verpakking van de afdruk tip top in orde. Wat wel een puntje van aandacht is is de website, het was even zoeken voor je het juiste product kan vinden. De kleuren van de afdruk komen natuurlijk uit en passen zo goed bij de muur en het tapijt.

Josef, Renate & kids, harde werkers voor Sahara Sahel Foods en super lieve mensen, DANK dat we bij jullie te gast mochten zijn! Het heeft onze blik op de wereld verbreed en mooie herinneringen (en foto’s) opgeleverd!

Nieuwsgierig naar hun werk? Check dan ook even facebook.

Verbouwingsavontuur – De uitdagingen

Hoewel zeer wenselijk is het bijna ondenkbaar dat een verbouwing zonder problemen of verrassingen verloopt. Aanvankelijk maakten we een vliegende start maar bij het opbouwen kwamen we wat opmerkelijke dingen tegen:

  • De waterleiding naar de garage hangt zwevend in de kruipruimte over de breedte van het huis.
  • De TV-kabel komt buiten bovengronds door de muur de woonkamer binnen.
  • Van twee groepen waren in de groepenkast de blauwe draden gewisseld!?
  • Het oude bad ging door het trapgat snel naar buiten, maar voor het nieuwe bad moest het raam op de eerste verdieping eruit. Met dank aan de buren van nr. 1 voor de ladder.
  • Een losgeraakte aanhanger zorgde voor aanzienlijke autoschade.
  • De draagbalken van de houten zoldervloer zijn tégen het rookkanaal gemonteerd, evenals het dakbeschot. Verre van brandveilig naar de huidige normen.
  • Het rookkanaal bleek los te zitten.

Het laatste punt zorgde voor de nodige frustraties en verrassingen. Na het wegbreken van de schoorsteenmantel dachten we ‘even’ het rookkanaal van diameter 200 te versmallen naar diameter 150. Simpel toch? Dat doe je even.

Bij het beetpakken van de pijp geraakte het laagste compartiment los. Handig, die moest toch weg. Maarre, heurt dahso?

Een eerste verloopstuk bleek niet te passen, een tweede stuk kwam eraan te pas: van D200 naar D190 en van D190 naar D150. Vervolgens moet deze vastgemaakt worden. Ieder compartiment van het rookkanaal is aan de onder- en bovenzijde afgewerkt met een ring. Deze bovenste ring moest eraf gesloopt om het verloopstuk aan vast te maken en dan klemmen in het nog hangende stuk rookkanaal. Volg je het nog? Afijn, na 3 dagen proberen en 4x langsgaan bij de onvermoeibare en behulpzame mensen van Tromp en van Eck dachten we klaar te zijn. Denk je…

Op moment dat het laatste schroefje erin gedraaid zit op de eerste verdieping geraakt daar bij het plafond het rookkanaal los en kunnen we nog net op tijd voorkomen dat 2,5 meter aan rookkanaal een verdieping naar beneden stort. En we opnieuw zouden moeten beginnen. Pfieuw! Samengevat zijn ‘rookkanaal’ en aanverwante termen woorden geworden die we niet meer willen horen!

Verbouwingsweetjes

Een verbouwing regelen is een hoop gedoe, maar levert ook aardige statistieken op als je je administratie braaf bijhoud. Zo bezochten we afgelopen half jaar minimaal 71x de bouwmarkt, waarbij de Hornbach de grootste favoriet was. Zeker vijf keer kwam een flinke vrachtwagen materieel leveren voor de deur. Verf bestelden we online via verf.nu in minimaal 10 verschillende leveringen. In totaal betreft het meer dan 100 liter waarvan veruit het meeste (afneembare) muurverf en in 6 verschillende kleuren. Zoek je nog een restje blauw, rood, nog roder, groen of nog groener? Meld je dan even!

Verder reden zeker meer dan 10x naar het afvalbrengstation met een grote aanhanger om troep af te voeren. Voor het verkrijgen van strak sauswerk versleten we meer dan 375 meter aan Tesa (roze) afplaktape. Leidingen verleggen onder de vloer was alleen mogelijk door je door een gat in de muur te wurmen waar een 10L emmer niet rechtop doorheen kan. En bij een buitentemperatuur van 35 graden kun je je niet voorstellen dat je vloerverwarming ooit kunt gaan waarderen. Toch stond de aanleg ervan op de planning in hartje zomer.

Je komt ook allerlei onbekende of verrassende namen van materialen en gereedschappen tegen zoals fermacell, promasil, miofol, perilex, berenlul, uponor en seriedrukvlakdimmers. Niets bijzonders, gewoon een nieuwe wereld.

Altijd blijven lachen en volgens plan doorwerken, dan komt aan elke verbouwing vanzelf een keertje een einde. Om weer opnieuw te kunnen beginnen 🙂

Verbouwingsavontuur – Aan de slag!

De beuk erin! De verbouwing zijn we gestart met het slopen van alles wat we wilden veranderen. Het hele huis werd tot op casco kaal gemaakt: muren, vloeren, de ketel en toilet beneden bleven over. Op wat spreeuwennesten achter de dakplaten na kwamen we -bij het slopen- weinig rare dingen tegen. Na zes weken begon het opbouwen.

Als eerste pakten we de zolder aan. Tegen het dakbeschot brachten we isolatie aan en timmerden het af met stucplaten. Ook de plafonds op de begane grond en eerste verdieping werden vervangen voor stucplaten. Hierin verdwenen ruim 2000 schroeven: allen met schroeftol erin gedraaid. Op de twee bovenverdiepingen wordt met een oplegsysteem vloerverwarming gelegd en laminaat. De zolder is als eerste klaar!

In de keuken en woonkamer sloopten we de balken uit het plafond, maakten de deur naar de keuken dicht en verwijderden een stalraam. Hierna hakten we de dekvloer uit en legden vloerverwarming. Rudolf van Den Hartog Bouw smeerde het hele huis onder super strak stucwerk en wist een gladde cementdekvloer te leggen op de benedenverdieping en badkamer. Ineens heb je een heel ander huis!

Buurman Bert bracht zijn elektra kennis in praktijk en trok alle draden opnieuw, verplaatste en verveelvoudigde de stopcontacten. Daarnaast hadden we een perilex nodig en wensten een nieuwe stoppenkast. En fancy drukvlakschakelaars natuurlijk zodat niet de ene schakelaarknop omhoog staat en de ander naar beneden, maar allemaal gelijk.

Klinkt alsof je dit even doet in twee weken, maar in werkelijkheid deden we hier zes maanden over (incl. sloop). Alles in de avonduurtjes, vrije dagen en weekenden met veel hulp van familie en vrienden. Echt super! 

En God schiep de mens

Wie de laatste tijd ’s nachts langs ons huisje fietst of loopt ziet regelmatig het licht branden. Niet omdat we op vakantie gaan, sterren zijn wezen kijken of vleermuisonderzoek gaan doen. Nee sinds vorige week maandag is er heel veel veranderd in ons huis. Een week voordat ze verwacht werd kwam Jente Karels ter wereld. Ons wonderlijke schepseltje kwam ter wereld met een ruige bos haar, een enorme partij stembanden en een prachtig gaaf gezichtje.

En dan staat even het leven op zijn kop. Voeden, zorgen, proberen te slapen en genieten. Van dichtbij zagen we hoe in een week een kindje zich ontwikkeld. Maar op vrijdag sloeg de schrik ons om het hart. Peters was op de bruiloft van Hendrik en Anne toen Annette met onze fantastische kraamhulp ontdekte dat er iets mis was met Jente. Er waren rode plekken onder haar armen gekomen. En dan gaat alles even heel snel: verloskundige bellen, halsoverkop naar het ziekenhuis en onderzoeken. We kampeerde met zijn drieën in het ziekenhuis. Een bacteriële infectie bleek. Een klein minuscuul organisme had ons kleine kaboutertje ziek gemaakt. Gelukkig sloegen de medicijnen aan en ging het snel beter. Zondagochtend mochten we weer naar huis.

En nu? nu genieten we weer met volle teugen van onze glimlachende nieuwe columnist voor dit blog. Overigens vanmiddag bij onze eerste wandeling meteen een ijsvogel gezien. Dus die natuurbeleving komt wel goed!

Verbouwingsavontuur – Voorbereidingen

Vorig jaar namen wij de gok en kochten een huis. Kant en klaar was ons ‘droomhuis’ niet te vinden. Ondanks de (terechte) waarschuwingen van onze aankoopmakelaar Rob Mutters (“bezint eer ge begint!”) stapten we in een groot verbouwingsavontuur. In een aantal blogs laten we iets zien van hoe we dat hebben aangepakt. En het leukste: hoe het geworden is/wordt.

De voorbereidingen starten meestal met een enorme wensenlijst. En een budget. Door deze met elkaar te matchen wordt het budget en/of wensenlijst aangepast naar wat er mogelijk blijkt te zijn. Als uitgangspunt lieten wij onze wilde dromen en plannen uittekenen door Ria grafisch ontwerp in een interieurontwerp, voornamelijk voor de beneden verdieping. Hierdoor kregen onze ideeën meer vorm. Met een kleurenschema, indelingsontwerp en sfeerbeelden bereidden we de verbouwing voor. Het gewenste eindbeeld stond op papier, nu de technische uitvoering nog.

De uitvoering bereidden we voor door -per ruimte- een lijst te maken van alle nodige acties. Hieraan kun je een fasering, prioritering en budget hangen.  Super saai om te doen maar zodra je gestart bent met verbouwen ben je blij dat je het hebt gedaan! Als je het groots aanpakt zal je merken dat je aan het eind van je salaris nog een stuk maand over houd. Geld komt met druppels binnen en gaat er met emmers uit. Uiteraard krijg je er wat voor: pallets met bouwmateriaal die je veel werk bezorgen.

Voordat we startten hebben we het huis vastgelegd zoals het was: gebouwd en ingericht in 1985 en daarna nooit meer iets verandert. Geniet even mee!

Indrukwekkende geweidragers

Tien jaar terug had ik nog geen mooie 300mm lens. Mijn glas beperkte zich toen tot een 200 mm kit lensje. (die jij nu hebt, Klaas-Jan) Geluk had ik wel die ene dag. Het is midden op de dag als ik in de zinderende hitte een een klein stukje heide oploop in Elspeet. Voor de ingewijde, het stukje heide vlakbij snackbar het tentje. Vlakbij zie ik vier indrukwekkende geweidragers. Allemaal nog prachtig in het bastgewei. Een 8-ender, 2 10-enders en zelfs een 14-ender, Zodra ze me in de gaten hebben zetten ze het op een lopen. Het hart klopt in mijn keel als ik beduusd mijn foto’s terug kijk. Meer informatie over deze prachtige dieren: hetedelhert.nl

Edelherten op heide in Elspeet
Edelherten op heide in Elspeet

Verblindende engerd

De hazelworm (Anguis fragilis) tref je vaak aan op zandpaden en asfaltwegen waar de zon opstaat. Op de warme ondergrond liggen ze relaxed te zonnen. Helaas met veel verkeersslachtoffers tot gevolg.

Dit beestje is overigens geen slang, hoewel hij daar veel van weg heeft. Het is een hagedis. De typische kenmerken van de slang zoals een gespleten tong ontbreken. Ook kan hij net als de hagedis zijn staart laten vallen bij dreiging.

Als je ooit een hazelworm wilt zien weet ik een uitstekende plek. Vlakbij Hammer, net over de Duitse grens. Sowieso een prachtige plek om een keer langs te gaan. Annette en ik kamperen vaak in het voorjaar bij Camp-Hammer, een prachtige camping midden in de Eifel. In het Duits heet hij trouwens “Blindschleiche”, iets wat verblindende engerd zou betekenen door zijn glanzende uiterlijk.

hazelworm (Anguis fragilis)
hazelworm (Anguis fragilis)

Nachtbrakers

Laat je nooit misleiden door het woord ‘nacht’ in de naam van een dier. Deze viervleugelnachtzwaluw (Caprimulgus longipennis) kwamen we midden op de dag tegen in de woestijn.

We hadden ons voorafgaand aan onze reis goed ingelezen met onze Engelstalige reisgids over Niger. Toevallig vonden we bij de bronnen van de gids dat er een Nederlander had meegewerkt aan de sectie over vogels. Hij beheerde ook een database over de vogels die er voorkomen.

Na onze reis besloten we contact op te nemen met deze man. Wat wil het toeval? Hij woonde een paar huizen verder dan Hanna. Onze foto’s zijn nu onderdeel van de database: www.wabdab.org

viervleugelnachtzwaluw (Caprimulgus longipennis)
viervleugelnachtzwaluw (Caprimulgus longipennis)

Alpenanemoon

De Grote St. Bernhardpas verbindt het Zwitserse Val d’Entremont met het Italiaanse Valle d’Aosta. Ga je ooit die kant op, zorg dat je niet in de tunnel geraakt maar neem de slingerweg de berg over! Karel de Grote en Napoleon hebben deze pas te paard overgestoken. Een prachtige rit langs besneeuwde toppen, ijskoude watervalletjes en bergweides vol bloemen. Hier een foto van een alpenanemoon (Pulsatilla alpina). Onze Garmin autonavigatie vond de route overigens niet echt een succes. De hele toch heeft hij lopen kermen in zijn beste Italiaans dat we rechtsaf moesten slaan op Strada Statale del Gran San Bernardo. (een hele lange zin voor een navigatiesysteem)

alpenanemoon (Pulsatilla alpina)
alpenanemoon (Pulsatilla alpina)

Levendbarende hagedis

Dit zandhagedis vrouwtje (Zootoca vivipara) zat iedere dag te zonnen op een boomstam vlakbij ons vakantiehuisje in Wigny, Belgische Ardennen. Als je heel voorzichtig bewoog kon je steeds dichterbij haar komen met de camera. Met mijn Tamron 90 mm lens lukte het uiteindelijk om zo dichtbij te komen dat je zelfs de schubben op haar vingertjes ziet. Omdat de Tamron een vaste brandpunt afstand heeft betekend dit dat ik uiteindelijk ergens tussen de 5 a 10 cm moest geraken om dit plaatje te kunnen schieten.

levendbarende hagedis vrouwtje (Zootoca vivipara)
levendbarende hagedis vrouwtje (Zootoca vivipara)