Tag archieven: tauvlinder

dode bevers en spareribs

Jawel, we hebben weer een prachtig weekje erop zitten in hartje Ardennen. In de meivakantie gingen we met ons drietjes en familie Roest op vakantie. Er ging flink wat bagage mee: campingbedje, matrasje, kinderwagen, kinderstoel, cameraval, batdetector, vishengels, boterkoek van Kora en tompoucen van Franciska. Kortom: het was weer een complete volksverhuizing.

En zo waren we -terwijl de rest van Nederland rondhing op de vrijmarkten met Koningsdag- rondjes aan het rijden al speurend naar wild. Helaas is de door ons veel gebruikte beverroute afgesloten (Misschien huist de wolf daar?). We werden daarom gedwongen nieuwe paden te zoeken. En dat viel niet tegen, integendeel! Wat hebben we veel gezien: reeën die rustig grazend ons aangaapten, roedels hindes, vossen, edelherten met bastgeweien en zwijnen. Zelfs een kapitale 12 ender kruiste ons pad. Op andere momenten zagen we: zwarte ooievaar, vuursalamander, rode wouw, geelgors, eekhoorn, glimworm, waterspreeuw en alpenwatersalamander. Een voorzichtige schatting levert de volgende resultaten op: 25 reeën, 50-70 edelherten, 50 zwijnen.

Uiteraard gingen we er helemaal voor. Na een lekkere bak koffie zaten we bijna iedere dag om 6:00 uur ’s ochtends in de safari-Skoda. En dan, terwijl de mist optrekt en het rijp op de weilanden langzaam voor de zonnestralen wijkt, turen naar wild. Als je met het ontbijt terug bent heb je er al een halve dag opzitten. Overdag maakten we mooie wandelingen. Zo liepen we regelmatig langs de beek (langs een stinkende dode bever) en liepen we de route Le Hérou. ’s Avonds reden we vaak weer een wildspeurtocht. Voor het naar bed gaan speurden we nog even naar forellen en vleermuizen met de zaklamp rond het huisje, sterren kijken of fikkie steken.

Ook Jente had het reuze naar haar zin. Van iedereen kreeg ze de volle aandacht. Oppassen door ome Arie en tante Kora was een feestje. Of bij mama achterop de rug door het bos wandelen. Bloemetjes plukken, spelen voor de open haard of gewoon lekker spelen in het zonnetje.

Het weer was bovendien prachtig. Na een nat weekend met regen en hagel liep de temperatuur op en liet de zon zich volop zien. Met als hoogtepunt dat we buiten konden barbequen en zelfs even in de beek duiken. En zo kijken we wederom terug op een geweldige vakantie! Wel jammer dat de bronst weer voorbij is, ik mis het bokken met die 2 spitsertjes (Maarten en Pieter) en dat afgebronste hert (Arie) wel een beetje.

Koningsdas

Jawel, terwijl heel het Nederlandse volk de verjaardag van onze koning vierde piepten wij er tussenuit. Naar het zuiden, naar onze afvallige provincie: België. Mormont (Érezée), om precies te zijn. Hoewel daar geen rood-wit-blauwe vlaggen wapperden, vlogen ook daar de oranjetipjes om je oren. De lente is nu op volle toeren en dat kun je in de natuur goed zien. Maarts viooltje, slanke sleutelbloem, dotters, pinksterbloemen, alles groeit en bloeit. Het was dan ook weer volop genieten in de vorstelijke wouden van de Ardennen. We zagen edelherten, parende tauvlinders, boomleeuwerik, zonnende mieren, vuursalamanders, reeën, een vos (de meeste dieren waren in het oranje-bruin gestoken), maar de kroon op dit weekend was wel onze ontmoeting met Dirk Das.

We wisten al dat Dirk Das zijn intrek heeft genomen op een weilandje in de buurt. De vele holen en zandhopen verraden zijn aanwezigheid. De eerste avond en daarop volgende ochtend probeerden we vanuit een schuilhut hem te zien. Helaas zonder succes en dat terwijl de nachtcamera het bewijs leverde dat Dirk om half 9 een luchtje was komen scheppen! De tweede avond pakten we het anders aan. Op zeven meter van het burcht verwijderd positioneerden we ons in het struikgewas. De minuten vervlogen waarin we langzaam het gevoel in onze benen kwijt raakten. Na een uur roerloos te hebben gezeten vervloog de hoop. Had Dirk besloten vandaag de achterdeur te gebruiken? Het werd inmiddels ook al schemerig en de condities om een foto te maken werden slechter en slechter. Maar toen we bijna wilden weggaan is hij daar opeens: Dirk! Zijn kop boven het hol uit stekend neemt hij de omgeving eens goed in zich op. Zijn neus gaat omhoog om even alle aroma’s van de omgeving op te snuiven. Binnen enkele seconden heeft hij zijn hoofd al weer in het hol getrokken. Hij vertrouwd het zaakje niet helemaal. Na een halve minuut doet hij nog een poging. Nu komt hij even de burcht in zijn geheel uit om zijn ogen (hoewel ze niet al te best zijn) even aan het licht te laten wennen. Hij draait zich eens rond maar voelt: iets is hier niet pluis. Hij gaat weer snel naar binnen. Zijn vrouw en kinderen naar binnen dirigerend. Ze moeten nog maar even een half uurtje binnen spelen. De wildcamera laat prachtig zien hoe ze even later met hun vieren buiten de burcht komen. De kinderen dollend en spelend terwijl de ouders zich even een goede poets- en krabbeurt geven. Afijn, de beelden spreken voor zich.

En met zo’n ontmoeting is ons weekend met vlag en wimpel geslaagd!