Tag archieven: everzwijn

de wilde veluwe

Voor mijn werk ben ik momenteel veel in Enschede te vinden. En waar kom je langs als je van Nieuwland naar Enschede rijd? Jawel, half Nederland, maar ook de Veluwe! Uiteraard is het iedere keer weer een uitdaging om dan niet even de afslag te nemen en het bos in te rennen. En soms is het gewoon simpelweg niet te weerstaan.

En zo loop ik 22 maart te genieten van het voorjaarszonnetje in Elspeet. Vanaf de Vierhouterweg loop ik de Gortelseweg op het bos in. Nu had ik de eerste citroenvlinder dit jaar al op 15 februari gezien maar nu vliegen ze echt volop. Ook groepjes muggen dansen in het zonlicht. Een prachtig schouwspel. Het duurt niet lang als ik in het struikgewas iets hoor weg sprinten. Een edelhert of een ree? In ieder geval geen zwijn dat zou je wel horen of ruiken. Ik loop verder richting de heide. Het is nog te licht voor echt veel wild maar je weet het nooit. Af en toe vliegt er een specht of Vlaamse gaai voorbij. Als ik het bos weer in loop zie ik in de verte 6 hindes staan. Ze zijn bijna onzichtbaar door de dichte begroeiing. De foto’s bestaan uit 90% bos, 8% kontjes en 2% kop. We genieten er niet minder om.

Ondertussen begint het al wat later te worden. Een uur voor zonsondergang ga ik richting auto. Uiteraard is dit het moment waarop het wild heeft staan wachten. Al snel zie ik een rotte zwijnen met frislingen. De lopende pyama’s sprinten achter hun moeder aan. Ze zijn nog erg jong, een paar weken schat ik. Even later zie ik een tweede rotte, maar terwijl ik sta te kijken komt er opeens een roedel geweidragers aan. De oudere mannetjes hebben hun grote gewei al geworpen en hebben zelfs alweer knobbels op de plek waar straks hun gewei pronkt. Er zijn echter nog wat jongere mannetjes bij die hun gewei nog wel hebben. Helaas is het al erg donker en gaat het allemaal erg snel. Ik zie minimaal 3 oudere mannetjes en ten minste 2 jongere mannetjes.

Ondertussen begint de dag echt op zijn einde te lopen en ben ik de auto een beetje zoek. Het is dus even flink doorstappen. Het wordt een rondje van 7,5 kilometer. Ik spreek nog even een Elspetenaar. Hij vraagt of ik nog wild heb gezien, want sinds de wolf ziet hij niets anders dan zwijnen. Toch leuk als je kan vertellen dat je al twee roedels hebt gezien.

Maar dan als ik vlakbij de parkeerplaats kom krijg ik nog even de kers op de taart. Aan weerskanten van het pad is er flink wat dennen-opschot. Terwijl ik er loop zie ik opeens een frisling over sprinten. Ik ga snel achter een boom staan en wacht af. Moeder Ever heeft mij al lang geroken en knort luid vanuit de bosjes. Haar deugnieten trekken zich echter niets van ma aan en het duurt niet lang of ze komen de bosjes uit drentelen. Maar liefst 6 frislingen lopen het pad op… recht op mij af! Het is al veel te donker maar ik maak toch foto’s. De voorste frisling, een echt dromertje komt op drie meter afstand staan. Ma wordt woest en ik hoor hoe ze begint te stampen. Tijd om in te grijpen, ik ga op het pad staan zodat de frislingen me kunnen zien. Dat is genoeg want in een flits zijn de bosjes in. Luid knorrend blaast de hele rotte de aftocht. Wat een gaaf moment!