Elk jaar komt Stefan Bijkerk – beter bekend als Wildpiet – met zijn familie op verlof uit Suriname naar Nederland. En inmiddels is het een vaste traditie geworden: samen een dag het bos in, op zoek naar wild. Ook dit jaar wilden we die traditie voortzetten. Het blijft altijd even puzzelen om een datum te prikken, maar het is weer gelukt. En dan is het natuurlijk wél de bedoeling dat we ook echt iets zien – al blijft wild natuurlijk wild.
Dit jaar legden we de lat extra hoog. Stefan, die zich inmiddels heeft ontwikkeld tot een ware slangenexpert, had een missie: een Nederlandse slang zien. We trokken naar een gebied waar regelmatig adders worden waargenomen. Alsof het nog niet uitdagend genoeg was, trok er net op dat moment een stevige hoosbui over de Veluwe. De vergelijking met een tropisch regenwoud was ineens helemaal niet zo vergezocht.
En toen – tussen het natte gras en druppelende dennen – vonden we een slangenhuid. Dat gaf ons nieuwe energie om door te zoeken. En jawel: even later spotten we een juveniele ringslang! Het kleine beestje had duidelijk een sterke wil om met rust gelaten te worden, want hij beet flink van zich af. Een uitgebreide fotosessie zat er dus niet in, maar: missie geslaagd – we hadden een slang!
De rest van het wild liet zich die avond lang niet zien. Het bos leek verlaten, alsof we achter een wolf aanliepen. Urenlang liepen we ons de blaren, maar net toen de schemering inzette, kwam alles tot leven. Hagedissen, hazen, wilde zwijnen, edelherten en een prachtige lederboktor. Het was opnieuw genieten van wat de Schepper allemaal heeft gemaakt. Kortom we kijken alweer uit naar de volgende expeditie!
