Tag archieven: Vliegenzwam

Elspeet en Elsberg

Als we nog een dochter krijgen is Els een logische naam. Er is iets met Elspeet en Elsberg wat de aandacht blijft trekken: het eindeloos speuren naar wild. Een raadselachtige verslaving die niet te behandelen is zorgt ervoor dat als het ook maar even kan we toch weer snel vertrekken richting bossen.

Ook op de pappa dag vertrokken we richting de Veluwe. De herfstkleuren beginnen nu al echt te komen. De bomen zijn getooid met rood, geel, bruin, oranje en alles wat er tussenin zit. De varens verkleuren langzaam van groen naar bruin en de wild blaast de bladeren in het rond. Echt herfst in volle gang!

Ondanks dat het ’s morgens wat druilerig was kwam ’s middags het zonnetje door. Jente bleef keurig stil vanuit de rugdrager. Inmiddels kan ze ook los staan, maar staand poseren voor een foto zit er nog niet in. Hoewel we alleen overdag het bos in kunnen in verband met de slaapjes zagen we toch 2 damherten.

Nu de damherten bronst van start is verwacht je geen burlende edelherten meer. Wat een verassing was het toen ik zaterdag met familie Roest op pad ging. We gingen naar de Elsberg. Door de herfstvakantie was het er wel wat druk. Een paar hindes in buurt van de uitkijktoren trokken de aandacht, maar verder was het veld leeg.
Tot er opeens een prachtige burl door het dal klinkt! Na verloop van tijd zien we steeds meer edelherten. Helaas gooien een paar verdwaalde wandelaars roet in het eten. Ze lopen dwars door het stiltegebied met felgekleurde jassen. (zucht) Het resultaat is wel dat een opgeschrikte roedel zich even prachtig laat zien.

De rest van de avond blijft het wild op afstand maar het burlen gaat door. We zien regelmatig hoe een edelhert op afstand zijn kop omhoog gooit. Als de avond valt en het tegen zonsondergang loopt gaan we richting auto. De lucht klinkt mooi roze en nog 1x laat het edelhert een geweldig geburl horen. Prachtig! Als kers op de taart zien we een klapekster vlakbij. Helaas al te donker voor een scherpe foto maar wat een geweldig weekend!

Pauze & papadag

Voor sommige mensen is het momenteel herfstvakantie maar wij werken stug door. Hoewel… de kerstvakantie is alweer gepland. Bovendien wil het natuurlijk niet zeggen dat er geen ruimte is voor ontspanning. Zeker niet! Nu we met het werk dichtbij de Veenendaalse bossen gevestigd zijn lukt het regelmatig om even in de pauze een ‘rondje’ te wandelen. Heerlijk is dat: even de benen strekken, boslucht inademen en genieten van de natuur. Er is van alles te zien: vogels, bloeiende heide, allerlei varens en mossen, af en toe een ree en jawel: paddenstoelen! Overal schieten ze omhoog. Het is geweldig wat een kleuren er onder de grond verstopt zitten . Inmiddels heb ik ook de eerste uitgebloeide orchideeën gespot. Dat wordt volgend seizoen goed opletten!

En of dat nog geen ontspanning genoeg is heb ik tegenwoordig ook om de andere week op vrijdag een zogenaamde ‘papadag’. Een feestje voor mij en Jente want als we niets in huis hoeven te doen gaan we er lekker op uit. Vooral de tripjes naar de Veluwe vallen goed in de smaak. Hoog en droog op papa’s rug in de Deuter speuren we naar wild. En niet zonder succes: bij Staverden kwamen we een hele roedel met geweidrager tegen. Helaas kwam na enkele seconden de luchtmacht over met een lawaaige apache-helikopter. Dat was voldoende om de roedel het bos in te jagen. Neemt niet weg dat we prachtige herinneringen gemaakt hebben. Op naar de volgende pauze en de volgende pappadag!

Herfst

Langzaam en stiekem gaan de herfstachtige zomerdagen over in zomerse herfstdagen. Van alleen het woord al lopen de frisse rillingen me over de rug: herfssst. En toch, hoewel het hele seizoen in het teken van afsterven en verschrompelen staat is het een prima seizoen om er eens lekker op uit te trekken. De bladeren aan de bomen en paddenstoelen die overal spontaan opkomen vertonen een kleurenpracht die geen schilder op zijn ezel kan krijgen. De Engelsen hebben dan ook een wat milder, warmer woord voor deze tijd: autumn. Jawel, de herfst kan juist bijzonder mooi zijn en verassen. Terwijl de regen in je gezicht striemt kun je genieten van dieren die hun winterverblijf aan het zoeken zijn. Zo zat er enkele weken geleden een ringslang op onze stoep en vonden we in de Ardennen vuursalamanders. Reeën die wegrennen door de flarden van mist. Vogels die elkaar opzoeken om aan de lange tocht naar het zuiden te beginnen. Blaadjes aan de ratelpopulieren die als de wind ze teistert klinken als een daverend applaus. De herfst: verre van saai en grauw!

Vuursalamander (Salamandra salamandra terrestris)

Afbeelding 1 van 10