Ook dit jaar hadden we de mogelijkheid om met kerst er heel even tussenuit te gaan. Hoewel de dagen kort zijn en de nachten lang is het toch heerlijk om in de vrije natuur rond te lopen. De natuur staat al echt in winterstand. De bomen hebben hun blad verloren, de beek is veranderd in een wildwaterbaan en de bevers zijn druk aan het knagen.
Ook dit jaar was het weer genieten van de vogels rond het huisje, het mos wat overal in alle soorten en maten groeit en de paddenstoelen die door het natte weer lekker doorgroeien. Wat dat betreft hadden we niet de beste week een dagelijkse regenbui zorgde ervoor dat we regelmatig onze kleren moesten drogen bij de houtkachel.
De bevers zijn inmiddels zo algemeen dat je ’s nachts met een zaklamp altijd wel een glimp van ze opvangt. Regelmatig stonden we te schijnen en zagen we ze onder water duiken of aan een stuk boom knagen. Op die manier liep ik ook een vos tegen het lijf die aan de grond genageld zat tot ik hem op enkele meters was benaderd. Toen schoot hij er vandoor. Gelukkig had ik nog wat foto’s met Annette haar compact-camera gemaakt.
Behalve wat reeën hebben we deze vakantie geen groot wild gezien. De herten en zwijnen blijven in de dekking zolang het licht is. Pas als het donker is komen ze eruit. Daarbij wordt er dit seizoen veel gejaagd wat natuurlijk ook niet in ons voordeel werkt. Desondanks was het weer een heerlijke vakantie met prachtige belevenissen.
Al het werken, klussen en ons nieuwe gezinnetje is best druk. Daarom was het hoog tijd om er weer eens tussenuit te knijpen. We huurden het ‘puntdakhuisje’ in Wigny. Een prachtig verblijf midden in de natuur. Voor Jente was dit de eerste keer buitenland. Er moest dus nog snel even een ID-kaart worden aangevraagd, wat de nodige bureaucratische rompslomp met zich meebracht.
Desondanks arriveerden we vrijdagavond in de Ardennen. De activiteiten van de bevers vielen direct op. Bij de aan ons aangrenzende huisjes waren diverse bomen omver geknaagd. Overal in het gebied hebben ze inmiddels burchten gemaakt en de oevers verbreed. Ondanks dat er maar liefst 900 bevers in de Ardennen zitten hebben we ze deze vakantie niet in levende lijve gezien.
Bij het wandelen genoten we van de vele paddenstoelen, mosjes en vogels. Af en toe zagen we een reetje rennen maar vaak was het niet meer dan een silou-hertje. De dagen zijn nu zo kort dat het laat licht wordt en weer snel donker is. Dus regelmatig was het ’s avonds dicht tegen elkaar aan kruipen op de bank voor het haardvuur. Ook niet erg!
Jente genoot met volle teugen. Soms werden de indrukken haar teveel en moest ze even eruit schreeuwen wat ze had gezien. Andere momenten zat ze lekker te mijmeren over vogels, bomen, bladeren en beekjes. Je hebt er nog wat fantasie voor nodig maar we snappen wat ze bedoelt. Onze kleine avonturier is zelfs mee wezen sterren kijken!
Maar vanaf zondag werd het pas echt spectaculair. De vorst trad in en zorgde ervoor dat alles onder een dikke laag ijs bedekt werd. De hele wereld was ineens wit. Het leverde prachtige winterse plaatjes op. Ach, de foto’s vertellen de rest.
