Tag archieven: bosuil

Braakballen

December, de maand om eens terug te kijken op het afgelopen jaar. Nu iedereen om de één of andere reden ballen in bomen aan het hangen is leek het mij tijd om eens stil te staan bij braak-ballen. Dit jaar is namelijk een fantastisch uilenjaar. Zo lukte het voor het eerst om een velduil vast te leggen en kwam ik ook de bosuil weer tegen in het Renkums beekdal. Als kers op de taart zitten momenteel maar liefst 30 ransuilen in Leerdam in een viertal bomen. Dat groepsgedrag waarbij ransuilen tegen de winter in grote groepen bij elkaar gaan zitten heet roesten. Het zorgt voor meer veiligheid. Een groep uilen heet overigens een parlement.

Alleen de steenuil zag ik dit jaar minder dan anders. Af en toe zie ik er eentje zitten op een bekend plekje in Leerbroek, maar ze blijven altijd flink op afstand. Helaas is een ander plekje waarbij de steenuilen zich regelmatig van dichtbij lieten benaderen opgeruimd. Er staat nu een dik huis terwijl ik die prachtige steenhopen stiekem mooier vindt. Ondanks alle fraaie ontmoetingen is er nog zat te wensen. Een kerkuil staat al jaren op mijn wensenlijstje. En om het lijstje van Nederlandse uilen dan toch compleet te maken heb ik ook nog de oehoe, sneeuwuil en ruigpootuil nodig.

Wist je trouwens dat je aan de kleur ogen kunt zien wanneer een uil actief is? Zo is een steenuil met gele ogen vaak in de schermer actief, is de ransuil met oranje ogen wat later op de avond actief maar de kerkuil met zwarte ogen alleen in holst van de nacht.

Bokkepruiken en gezwam

Je hebt het vast wel eens, je gaat vrijdag wat vroeger uit je werk om op zoek te gaan naar zeldzame pruikzwammen. Heb je met redelijk nauwkeurige aanwijzingen de plek waar ze volgens de overlevering groeien gevonden, staat na een uur zoeken de teller nog op 0! Vandaag was dus zo’n dag. Na honderd pruikzwam-loze dikke eiken en beuken te hebben gezien begin ik de moed te verliezen. Uiteraard is het complete incompetentie van mijn kant, dat ik ze niet vind. Nog een honderd bomen verder verleg ik de focus op andere zwammen en paddo’s. Hier in het Renkums beekdal groeien er talloze. Doordat de natuurbeheerders dood hout laten liggen een eldorado voor paddenstoelen.

En dan… juist op het moment dat ik voor een mooi setje honingzwammen op je buik lig, de camera helemaal goed hebt ingesteld, mijn adem inhoud en klik hoor ik achter me mensenstemmen. Er is een soort dwingende logica voor zulk soort zaken. Hoe kan het toch dat altijd precies hét moment opeens een kudde mountainbikers voorbij komt razen. Dat opeens een complete kleuterklas gillende kinderen uit de bosjes komt rennen of een horde dolle honden besluit dat tussen jouw lens en het object de beste plek is om een gat te gaan graven. Het is voor mij een raadsel.
Maar dit keer viel het mee. Met mijn vriendelijkste gezicht zeg ik goedendag toen twee dames met hun hondje langs komen wandelen. Dan de vraag, of ik die bosuil een eentje verderop heb gezien.
Ze wijzen me de weg naar de uil, met instructies die variëren van die derde boom rechts, vlak voor de beek rechtsachter wordt ik het bos ingestuurd. Ik moet toegeven, het kost me alsnog een tijdje voor ik het uiltje gevonden heb maar wacht een prachtbeest! Slapen tegen de stam van een els zit hij verscholen achter de takken zijn middagdutje te doen. Hij trekt zich niets van me aan en ik kan heerlijk foto’s schieten. Zo veranderd een mislukte zoektocht opeens in een verassing!

En voor wie de exacte GPS-coördinaten van die pruikzwammen heeft, ik houd me alsnog aanbevolen!

bosuil (Strix aluco)

Afbeelding 1 van 7