Alle berichten van Peter Karels

Hooibouw deel II

Na de crisis stond er zoveel gras in Mormont dat het niet voldoende was om alles in één keer te maaien. Gelukkig bleef er nog genoeg over om ook een tweede tripje naar de Ardennen te moeten maken. En daarom vertrokken we wederom voor een fijn lang weekendje die kant op. Bovendien was het een mooie gelegenheid om de roedels die we eerder gespot hadden nog eens op te zoeken. Hoewel zo’n weekendje erg kort is was het weer prachtig.

Helaas sloeg de pech voor Jente wel toe. Niet alleen was ze beroerd van doorkomende tanden, ze maakte ook nog eens enorme brokken met een loopfietsje. Ze maakte een smakkerd en kwam precies met haar tanden op de hard stenen vloer. Het resultaat: een groot stuk voortand eraf, niet willen eten en heel veel spugen. Gelukkig gaat het nu allemaal beter en heeft ze behalve een gapend gat in haar gebit er niets aan overgehouden.

Omdat we door deze uitdagingen een beetje aan huis waren gebonden hebben we niet veel gewandeld. Gelukkig is er in het veld rond het huisje ook zat te zien. Een gelegenheid om weer eens wat meer insecten op de plaat te zetten. Kortom de foto’s zeggen de rest:

Neowise vanuit Nieuwland

Het was bijna niet te missen. Begin juli kwam de helderste komeet sinds 1997 over. Hij passeerde de aarde op ‘slechts’ 103 miljoen kilometer. De komeet Neowise genaamd had een mooie heldere staart (of coma in vaktermen). Dit komt doordat de komeet gedeeltelijk uit ijs bestaat. Nu de komeet in de buurt van onze zon komt begint het ijs van het oppervlak te ontdooien en te verdampen. Samen met donkere, roetachtige deeltjes van het oppervlak vormt dit de geweldige staart. De kern (nucleus) van de ‘vieze sneeuwbal’ is slechts 5 kilometer groot. De staart daarentegen is gigantisch. Het is me niet duidelijk hoe groot hij voor Neowise was, maar komeetstaarten variëren van duizenden tot miljoenen kilometers. Kortom een unieke kans om ’s nachts met de klapstoel eens te kijken of we hem te zien krijgen. En dat lukte:

Rheden en omstreken

Voor mijn werk moest ik twee dagen in Rheden zijn. Een geweldige uitvalsbasis om in de vrije uurtjes even het bos in te gaan! Heerlijk om even na een dag werken een frisse neus te halen en de bosgeur op te snuiven, te luisteren naar de vogels en te speuren naar wild. Het was beklemmend warm maar dat hinderde niet. Nu de zomer is aangebroken zijn edelherten samengeklonterd tot grote zomerroedels. Veel kalfjes hebben nog hun witte stippenpatroon. Het leverde prachtige ontmoetingen op. Helaas alleen kaalwild, op een enkele geweidrager na. Desondanks was het echt genieten. Naast de edelherten zag ik roedels damherten, zwijnen, een eekhoorn, een kleine bonte specht, rupsen van Sint-Jacobsvlinder, en een gouden tor. Het toppunt was toen ik vlak voor zonsondergang richting de auto liep en er bijna een nachtzwaluw tegen me aan vloog. Er bleken er twee te vliegen. Ze bleven maar rondjes rond mij cirkelen en gingen af en toe op de grond zitten. Het was vrijwel onmogelijk om ze te fotograferen: handmatig scherpstellen in het donker met beweeglijke vogels. Meer dan bewijsfoto’s zijn het niet geworden maar wat een geweldig moment

Opfrissen naast de kerncentrale

Mijn papa-dagen probeer ik altijd goed te besteden samen met Jente. Hoe gaaf is het om op zo’n dag niet ‘gewoon een beetje thuis op de bank te hangen’ maar waardevolle herinneringen te maken. Deze vrijdag ging mama voor haar werk richting Vlissingen. Jente en papa besloten haar even te brengen. En als je dan toch in Zeeland bent en je hebt óók nog warm weer dan maken we er gewoon een zwemdagje van.

Na Vlissingen waaiden we uit naast de kerncentrale van Borssele. Je hebt daar een strand genaamd ‘Kaloot’. Op dit strand spoelen regelmatig fossiele haaientanden aan. Het lukte ons er twee te vinden. Na flink wat zandtaartjes gegeten te hebben die Jente zonder ophouden bakte pakten we in en reden we door naar Koudekerke. Nu heeft Koudekerke weliswaar geen strand maar wel een fantastische bakker. Bakkerij Koppejan is inmiddels een begrip bij ons. En dan met name de met room gevulde bolussen.

Na onze auto te hebben geladen reden we door naar Ouddorp. Jente deed een goed slaapje en werd wakker toen we op ons vertrouwde plekje stopten. Helaas zag de lucht er dreigend uit. Toen we net in het water lagen met onze snorkel-sets begon het te plenzen. We twijfelden of we zouden inpakken maar gelukkig bleef het bij deze ene bui. Het water was extreem helder. Zonder duikbril kon je je voeten met gemak zien. We zagen prachtige diersoorten. Na even heerlijk gesnorkeld te hebben reden we door naar de Brouwersdam om onder het genot van een frietje zeehonden te kijken.

Helaas moesten we daarna naar huis voor Jente. De kans om ’s avonds laat zeevonk te zien was groot. Dit unieke verschijnsel staat al erg lang op onze wensenlijst. De volgende dag hielden we het niet langer en aangezien oma vrijwillig aanbood om op te passen maakten we van de gelegenheid gebruik en gingen naar Katwijk aan Zee. Het duurde lang maar tegen middernacht zagen we zeevonk. Niet in de golven maar wel in de poeltjes. Fotograferen lukte niet maar een kort filmpje laat heel even het spektakel zien. Wordt vervolgt!

Hooibouw in Mormont

Nu de grenzen weer open zijn was het hoog tijd om weer eens richting de Belgische Ardennen af te reizen. De broer van Annette heeft er een huis en dit had door de crisis een tijd leeggestaan. Het gras stond inmiddels meters hoog dus er was genoeg werk. Tegen een klusje in zo’n omgeving zeggen we geen nee.

Op donderdagavond arriveerde we op bestemming. Bij aankomst zagen we al een roedel hindes met kalveren die het bos in rennen. Ook zagen we een weitje waar wat edelherten op hun gemak stonden te grazen. Aangrenzend aan het weiland een bouwvallig schuurtje. Een ideale spotplek! Na de eerste warme nacht waren we vroeg uit de veren. ’s Morgens vroeg opstaan is misschien niet het eerste waar je bij vakantie aan denkt maar zodra je buiten staat en de vogels hoort weet je weer waarom je het doet. De hele natuur wordt wakker, herten staan nog rustig op de voerakkers, het gras is nog nat van de dauw en de vlinders hangen nog rustig te wiegen in het gras op de maat van de wind. Veel zandoogjes kon ik vinden. De meeste nog zwaar van de dauw. Als je dan om 8:00 uur binnenstapt voor het ontbijt heb je er al een dag opzitten.

Na een dagje flink met gras te hebben gesleept met af en toe een wandeling tussendoor was het tijd voor het posten. Maar deze avond zat het niet mee! Toen ik om 19:00 uur mijn post wilde vatten liepen er al twee edelherten. Uiteraard lukte het me niet ongezien te blijven en namen ze de poten. Na meer dan een uur muisstil te hebben gestaan in het schuurtje zag ik weer beweging. Eindelijk! Maar juist op het moment dat ik ieder moment een hert voor mijn camera verwachte ging het weer mis. Een boer besloot dat van de 365 dagen in het jaar juist vandaag de ideale dag was om kunstmest te strooien op de aangrenzende akker. De edelherten namen de benen en ik vluchtte het bos in. Pas toen het al veel te donker was kwam er een edelhert de akker op. Moe en zat slenterende we naar huis. Gelukkig klaarde het een beetje op toen opeens overal vuurvliegjes vlogen. Een prachtig schouwspel!

Om de gemiste nachtrust in te halen besloten we (onder protest) geen wekker te zetten. Gelukkig besloot Jente rond een uur of vijf dat het hoog tijd was om wakker te worden. En als je dan toch eenmaal wakker bent kun je er maar beter uit gaan. Direct sloop ik terug naar de plek waar het de avond ervoor mis was gegaan. Maar weer mislukte het, de roedel liep nu zo dicht bij de weg dat ik me nergens achter kon verschuilen en twintig zwarte schimmen verdwenen in het bos. Iets wat teleurgesteld daalde ik af naar een beek. Ik zette mijn statief uit en stelde mijn camera in om de beekloop te fotograferen: korte lens, lange sluitertijd, timer-stand, etc. Opeens zie ik in mijn ooghoek beweging. In het verlengde van het beekje loopt iets. Een wasbeer! Met een reactie die lijkt op blinde paniek leg ik mijn statief plat, wissel ik met trillende handen lenzen en probeer zo snel mogelijk de instellingen te wijzigen. Terwijl ik klik realiseer ik dat de timer-stand er nog opstaat. In mijn gedachte schreeuw ik naar de wasbeer dat hij stil moet blijven zitten.

De wasbeer beleefd dit moment totaal anders, in alle rust loopt meneer zijn ochtendwandeling, stopt even bij een watervalletje en wast rustig zijn handen. Niets wat deze prachtige ochtend voor meneer in het water kan gooien totdat hij iets hoort. Een verdachte klik, een knipperend oranje lampje. Een gigantisch wezen van bijna twee meter wat met zweetdruppels op zijn voorhoofd en een verbeten trek op zijn gezicht aan een zwarte toeter staat te sjorren. Genoeg om ook bij de wasbeer blinde paniek op te roepen en met staart tussen de benen sprint hij weg. Het kan snel gaan. En zo veranderd het toch weer in een prachtige ochtend.

Hoewel we maar een lang weekend zijn geweest is bovenstaande slechts een fractie van de belevenissen. We hebben weer van de prachtige schepping genoten: bevers, grauwe klauwier, edelherten, reeën, zwijnen, vossen, een das, een bever, orchideeën en vlinders. Ja we denken zelfs een wilde kat te hebben gezien. Eigenlijk te veel om op te noemen. Onze Schepper Zijn werk is echt fantastisch mooi! We hebben genoten. De foto’s zeggen genoeg:

terug naar het bos

Ons bezoek aan de vliegend herten smaakte naar meer. Toevallig hadden we afgelopen vrijdag een project in Lunteren met mijn werk waar we bovendien vroeg klaar waren. Het plan om vanaf daar even door te rijden was daarom snel gemaakt. Ook Gilles wilde wel een keer mee. Na wat plekken afgezocht te hebben naar de vliegend herten was het raak. Bij de eikenboom waar we de vorige keer waren wezen kijken vonden we deze keer maar liefst drie vrouwtjes, een mannetje en drie dode mannetjes. Helaas was ik zo dom om mijn statief niet mee te zeulen waardoor de foto van het opstijgende mannetje mislukt is. Om het leed nog wat groter te maken overliepen we een edelhertkalf terwijl mijn macrolens nog op mijn camera zat geschroefd. De ervaring was er niet minder om. Verder zagen we zwijnen, zwarte spechten, loopkevers en overal bloeiende vingerhoedskruid. Nog nooit heb ik het zo uitbundig overal zien bloeien.

De avond had echter nog een bijzondere verassing in petto. Terwijl onze voeten al wat moe werden zag Gilles op heide iets wat op een konijn leek. Het konijn bleek echter een jong vosje te zijn wat de wereld buiten mamma’s vertrouwde hol aan het verkennen was. Bovendien had hij twee broertjes of zusjes. Maar liefst drie vosjes speelde rustig voor ons ogen. Wat een fantastische ervaring! Na afgesloten te hebben met een roedel hindes en hier en daar wat zwijnen liepen we terug naar de auto. Een wandelingetje van 16,7 kilometer. Een betere afsluiting van de werkweek kan ik me niet voorstellen!

Vliegende Herten

Lang, lang geleden toen ik nog klein en jong was waren we een dagje in Elspeet. Mijn zus was aan het spelen bij een boomstronk en met een takje in de grond aan het roeren. Tot daar opeens een reusachtig monster uit kwam kruipen. Jawel een vliegend hert. Een kever die wel 9 centimeter lang kan worden met reusachtige kaken. Na lang zoeken hadden we de boom gevonden waar deze kevers gevestigd waren. Vliegend herten zijn nogal honkvast en als ze een goede eik gevonden hebben kun je ze er jaarlijks terug vinden. Mijn vader heeft zelfs super-8 films ervan geschoten. Jarenlang konden we genieten van deze wonderlijke kevers. Tot de boswachterij besloot het bos te herindelen en de boom om te zagen. De kevers hebben vast wel een andere mooie boom gevonden maar voor ons was het genot voorbij.

Ondanks jaren zoeken lukt het maar niet om ze terug te vinden. Het zijn dan ook zeer zeldzame insecten. Af en toe vonden we een dood imago of een fragment. Of we zagen een exemplaar vliegen. Elke bloedende eik werd afgezocht. De vliegend herten zijn namelijk dol op het sap wat uit de wonden loopt. Maar desondanks vonden we geen vaste populatie. Tot nu toe…. een tijdje geleden fietste ik over de heide en kwam ik Gerrit Rekers tegen. Een echte Veluwenaar en natuurliefhebber. Al snel kwam ook het onderwerp vliegend herten naar boven. En laat Gerrit nu precies de plekken weten waar ze nog wel voorkomen! En zo gebeurde het dat ik eind mei verschillende keren afreisde naar de Veluwe op speurtocht. Maar ondanks het harde zoeken leverde het behalve een stijve nek van het naar boven kijken weinig op. We zagen meikevers, mestkevers, boktorren, van alles vliegend en herten. Maar geen vliegend herten kevers. Tot we ’s avonds een appje kregen van Gerrit: “Wanneer kun je komen ? 2 paartjes op 1 boom“. Het liefst waren we direct in de auto gesprongen maar dat gaat nu eenmaal niet. Gelukkig wilde oma Karels de volgende avond wel oppassen en daarom scheurde we de dag erna richting Veluwe.

En jawel hoor, na al die jaren waren we die avond in de weer met het fotograferen van deze fantastische schepseltjes. Gerrit wees de weg op de fiets. Wat een geweldige ervaring! Als kers op de taart zagen we ook nog frislingen en een edelhert kalf. Wat een top avond! Gerrit bedankt!

Wil je ook op speurtocht naar het wild, kijk dan eens op zijn website: natuurrondleidingen.nl

Bruisterbosch

Afgelopen weekend zijn we een paar dagen ertussenuit gegaan. Van vrijdag tot maandag hadden we een huisje gehuurd in Bruisterbosch op de gelijknamige camping. De zus van Annette logeert hier ook omdat ze onderzoek doet naar bijen en hommels. Dit dorpje is gelegen in het prachtige Zuid-Limburg. Ondanks dat de rest van Nederland voorzien werd van hoognodige regenbuien hadden wij warm stralend weer. Op de heenreis wandelden we door wat natuurgebieden om de autoreis voor Jente te onderbreken. Bovendien wisten we een plekje waar regelmatig boomkikkers worden gezien. Het valt niet mee om ze te vinden, ze zijn klein en groen en zitten roerloos in dezelfde tint groene struiken. Desondanks vonden we na even zoeken twee prachtexemplaren. Een goede foto maken was een hele uitdaging. Omdat het zo broeierig warm was had Peter namelijk lekker zijn korte broek aangetrokken. Een pijnlijke onderneming als je dan je weg moet banen door de braamstruiken en brandnetels.

Op de camping aangekomen inspecteerden we direct de omgeving. Jente was erg gelukkig met een speelhuisje, schommel, traptrekker en voetballen. Pappa en mamma waren vooral blij met de orchideeën die we in een wegberm vonden en het aangrenzende oeroude eikenbos. Dezelfde avond ging Annette posten bij een holle weg die letterlijk ondergraven is door dassen. En met succes: twee dassen verlieten rond de schemering hun hol. Peter had ondertussen oppas maar deed aan multitasking. Er waren namelijk op de camping steenmarters gezien. Ook hij had succes, een steenmarter rende over het dak van de hoeve waar ons huisje in gevestigd is.

In de dagen die volgden wisselden we wandelen door het mergellandschap af met posten bij holen, struinen door de holle wegen en rond speuren naar steenmarters. Het hoogtepunt was toch wel een jong vosje die Peter overliep terwijl die relaxed voor zijn hol zat. Na heel veel geduld kwam zijn kopje weer even tevoorschijn. Of de keer na een avond onsuccesvol posten dat je met een zaklamp schijnt op het dak en maar liefst 3(!) steenmarters ziet lopen. Of lekker spetteren en pootje baden in een ijskoude beek. De dagen vlogen om en we genoten enorm. Zoals zo vaak vierden we onze vakantie kort maar krachtig. Moe en voldaan reden we maandag weer naar huis. Op naar het volgende avontuur!

Yerseke Moer

Als field-engineer (soort veldwachter) zit ik veel op de weg. Hoewel ik in principe voor de computers van klanten op pad moet kom ik ook wel eens echt in ‘the field’. Als je toch voor je werk naar Zeeland moet kun je uiteraard ook via een alternatieve route naar huis rijden. Zo ook deze week. Ik moest in Zeeland zijn en op de terugweg week ik even uit naar de Yerseke Moer. Dit gebied kent een rijke geschiedenis. De veenpolders zijn ooit door zeewater overspoeld en werden in de Middeleeuwen afgegraven om uit het veen zout te winnen. Het is een ruw landschap met veel kronkelige kreken, dijkjes, graslanden en poeltjes. Bovendien kwelt er regelmatig zout water op waardoor er prachtige vegetatie ontstaat. Ook aan vogels was er genoeg te zien: bergeenden, lepelaars, grutto’s, hazen, scholeksters, tureluurs. Zelfs een zeldzame tapuit liet zich even zien. Dit vogeltje broed in zandgebieden in oude konijnenholen. Helaas had ik weinig tijd om van al het moois te genieten. Ook het licht was erg fel. Toch was het heerlijk om even uit te waaien. Een mooi gebied om eens naar terug te gaan.

Sjouwe rond de Zouwe

De laatste tijd waren in verband met de corona de planken paden bij de Zouweboezem afgesloten. Gelukkig zijn ook daar de regels weer versoepeld en kunnen we weer heerlijk genieten van de natuur op deze mooie plek. Hoewel de meeste zangvogeltjes inmiddels op hun nest zitten zijn er weer allerlei andere mooie dingen te zien. De zwarte sterns zijn bijvoorbeeld weer teruggekeerd van hun vakantie in West-Afrika. Zo snel als ze zijn laten ze zich moeilijk vastleggen. Het zijn echte luchtacrobaten waar een vliegshow met F-16s moeilijk tegen op kan. Binnenkort zullen ze weer gaan zitten broeden op de nestvlotjes die men er in het water heeft gelegd.

Ook de weilanden staan weer volop in bloei. Rietorchis, gele lis, boterbloemen, fluitenkruid en echte koekoeksbloem veranderen de blauwgraslanden in een bloemenzee. Kortom er is weer genoeg om met je cameratas rond te sjouwen!

to the moon and back

Iets wat ik toch altijd enorm fascinerend vindt is wel onze maan. Graag kijk ik even als hij ’s nachts weer aan de hemel verschijnt. En hoewel hij natuurlijk redelijk vast van vorm is ziet hij er toch altijd weer anders uit. Soms is het slechts een dun sikkeltje, de andere keer is hij zo fel dat je ’s nachts zonder verlichting een boek kan lezen. Soms verschijnt hij groter doordat hij zich dichter bij de aarde bevindt en andere keren is hij weer klein.

Bovendien is hij er in allerlei kleuren: wit/grijs, zilver, oranjebruin of blauw. Uiteraard veranderd hij zelf niet van kleur maar komt dit door het verlichte oppervlak wat wij zien. Bij volle maan kan hij daarom blauwachtig lijken door het Purkinje-effect. Staat hij laag aan de horizon dan lijkt hij opeens oranje. Dit komt doordat het licht dan een langere afstand door de atmosfeer moet afleggen. De atmosfeer filtert als het ware het licht van blauwe golflengte eruit waardoor hij rood of geel oogt.

Maar wie de laatste tijd goed opgelet heeft ziet behalve de maan nog een ander heel fel hemellichaam. Je ziet deze ‘ster’ net na zonsondergang of net voor zonsopgang aan de hemel staan. Soms zelf al als het nog licht is. Het is de planeet Venus. Na de zon en de maan is het het meest heldere object aan de hemel. Bovendien is Venus een zogenaamde binnenplaneet, dat betekend dat hij in een kleinere baan rond de zon cirkelt dan de aarde. Hierdoor zien wij Venus soms vol en soms als sikkeltje, net als de maan.

De Bonte Vlucht

Omdat de grens met België op slot zit, was het dit jaar voor ons niet mogelijk naar de Ardennen af te reizen. Normaal proberen we daar in het voorjaar toch wel een paar dagen naar toe te gaan. Dit jaar kon het helemaal mooi met Bevrijdingsdag als officiële vrije dag. Gelukkig zijn er in Nederland ook prachtige plekken. Tijdens mijn eerste twaalf levensjaren verbleven we iedere zomer in Elspeet waardoor de Veluwe een speciaal plekje in mijn hart heeft gekregen. Daarom huurden we voor een lang weekend een stacaravan op park ‘de bonte vlucht’ in Emst. We werden gewaarschuwd dat er geen uitgebreide voorzieningen op de camping waren: heerlijk!

Ondanks dat de weersvoorspelling onheilspellend was hadden we veel zin in het weekend. Als het nodig is gebruiken we een paraplu en anders regenen we gewoon een beetje nat. Toen we geïnstalleerd waren en Jente aan haar dutje toe was, trokken we meteen het bos in. Een uurtje later hadden we een groep geweidragers voor de lens. Wat een ervaring! Midden op de dag, vier relatief jonge geweidragers die rustig stonden te poseren!

De dagen die volgden hielden we op onze manier vakantie. Oftewel opstaan voor zonsopkomst en naar bed na zonsondergang. Uiteraard voelt het een beetje onwerkelijk als je wekker rond 5:00 uur gaat op je vakantieadres. Op dat moment snap je even niets van jezelf. Maar zodra je buiten de deur staat en begroet wordt door 100 kwetterende en zingende vogels weet je waarom. Je ruikt de geur van nat zand, je ziet de frisgroene larix, beuk en eik in tinten groen die bijna onnatuurlijk ogen. Bovendien heb je ’s ochtends het mooiste licht en is het meeste wild actief. En wat werden we beloond: sprongen damherten, rotte zwijnen, een vos, reeën, edelherten waaronder kaalwild maar ook roedels geweidragers, spechten… eigenlijk van alles wat. Annette fietste zelfs een roedel geweidragers tegen het lijf die bereid waren om pasfoto’s te laten maken!

Overdag fietsten we veel. Jente hobbelde heerlijk mee en genoot enorm. Wij hadden daar wat meer moeite mee. Zelfs met een trui over je zadel geknoopt voel je nog dat het kantoor-zit-vlees niet toereikend is om comfortabel op een hard fietszadel te zitten. Sowieso helpen die zandpaden met boomwortels ook niet erg mee. Na een minuutje door het mulle zand knoersten je velgen op je remblokken van het zand. Maar als je dan tegen de schemer in het bos rijd en de bomen in vuur en vlam staan van de laatste zonnestralen is dat alles waard. Het wild wat hier en daar wegspringt of gewoon rustig blijft staan wroeten. Heerlijk! Het moment dat Jente haar zwijnen-knuffel in het echt zag was geweldig. Ze glunderde van oor tot oor.

Kortom al met al een top vakantie en dat gewoon in eigen land!

Update: Tot nog toe heb ik het mooiste moment van deze vakantie stil gehouden. Het zien van een wolf was in 2020 een unieke situatie. Inmiddels zijn we twee jaar verder en wordt er regelmatig een wolf gezien. De kans dat je hiermee ongewenste toeristen naar de Veluwe trekt is dan ook niet meer aanwezig.

Maar het mooiste moment was toen we de laatste dag van de vakantie, de laatste wandeling maakte. Het was ’s ochtends vroeg en de heide was nog bevroren. Op een plek waar we normaal vaak edelherten zien zagen we niets. Tot er een geweidrager over de heide heen stormde. Hij had zijn tong buitenboord en denderde langs ons heen. In wilde paniek. Op dat moment slaakte iemand een gil. Een wolf door de verrekijker! Bijna niet te zien liep inderdaad aan het eind van het veld een wolf. Een fractie later echter doken er twee wolven vlakbij ons op. In een lukrake poging maakte ik twee foto’s. De wolven sloegen ons gade, draaide direct om en verdwenen achter de heuvel. Het moment wat slechts enkele seconden duurde zal me altijd bij blijven. Wat een ervaring!

Zwerven rond de zalingstraat

Het blijft alweer wat langer licht en dus zijn we veel buiten te vinden. Jente is een echt buitenmeisje geworden. Zodra we ’s morgens beneden zijn staat ze al met haar laarzen klaar. Bovendien hebben we dit jaar ook een stukje moestuin aan de andere kant van het weiland. Als de kans het toelaat gaan we daarom even op de moestuin bij de plantjes of de koeien kijken.

Ook in en om de tuin is weer van alles te zien. Putters, rugstreeppadden, ooievaars. Zelfs een rat heeft de weg naar onze tuin gevonden. Daar zijn we dan weer iets minder blij mee. En aangezien het al weer even geleden is een update van de lijstjes met dieren die we hebben gespot:

Vogels Categorie 1: In de tuin of in ons stukje sloot
Knobbelzwaan, waterhoen, huiszwaluw, heggemus, roodborst, winterkoninkje, spreeuw, merel, ekster, parkiet, kippen, koolmees, vink, turkse tortel, pimpelmees, meerkoet, grote zilverreiger, kauw, huismus, wilde eend, Indische loopeend, zebravink, putter, witte kwikstaart, boerenzwaluw, aalscholver, putter, beflijster, zwarte roodstaart, nijlgans, blauwe reiger, sperwer, ooievaar, fuut, sperwer, ringmus, ijsvogel, bonte specht, Pommerse eend, holenduif, boomkruiper, kramsvogel

Vogels Categorie 2: In het weiland of overvliegend (mits waargenomen vanuit het bezoekerscentrum (ons huis) of de tuin)
buizerd, bruine kiekendief, grutto, roek, kraai, grauwe gans, Canadese gans, torenvalk, kokmeeuw, scholekster, kievit, stadsduif, smient, bosuil, gierzwaluw, purperreiger, gele kwikstaart, watersnip, veldleeuwerik, houtduif, brandgans, roodborsttapuit, wulp, tuureluur, visdiefje, fazant, krakeend, zeearend, zilvermeeuw, blauwe kiekendief, kuifeend, grote lijster, tjiftjaf, Vlaamse gaai, kraanvogel

Insecten cat.1: argusvlinder, klein koolwitje, distelvinder, atalanta, dagpauwoog, franse veldwespen, rood weeskind, gehakkelde aurelia, bond zandoogje, klein koolwitje, buxusmot, citroenvlinder, oranjetip, wolzwever, veelkleurig lieveheersbeestje, signaalwespbij, grote bladsnijder, weidehommel, boomblauwtje, Bonte bessenvlinder, lantaarntje, gewone oeverlibel, wesp, stadsreus, blinde bij, goudoogdaas
Geleedpotigen cat.1: gestreepte Amerikaanse rivierkreeft, kraamwebspin, grijze huisspin
Weekdieren cat.1: gewone tuinslak, gewone wegslak
Amfibieën & reptielen cat.1: rugstreeppad, gewone pad
Amfibieën & reptielen cat.2: heikikker, groene kikker
Zoogdieren cat.1: diverse katten, gewone dwergvleermuis, bruine rat, huismuis
Zoogdieren cat.2: haas, mol

stoom afblazen

Ook deze week waren we weer hard aan het werk in Zeeland. Zoals wel vaker moesten we door de reistijd overnachten in een hotel. Aangezien de meeste hotels dicht zitten viel het niet mee dit te regelen. ‘Toevallig’ vond ik een hotel in Zierikzee die dichtbij de plek was waar ik eerder bruinvissen heb gezien. Nadat we dus snel hadden ingecheckt meteen doorgelopen naar de kust. En jawel na even speuren hadden we ze in het vizier. Overigens merk ik dat de fascinatie voor natuur besmettelijk werkt. Inmiddels zijn er al enkele collega’s besmet.

Dit virus is er in allerlei vormen, met milde verschijnselen tot hevige reacties. Enkele collega’s gaan zover dat ze inmiddels zelfstandig ’s ochtend vroeg zijn bed uit gaan om wild te spotten. Maar er is altijd baasje boven baas. Hoe leuk is om te kijken hoe ver je dan kan gaan.

Dus leek het me leuk om de tweede dag op de terug weg te gaan snorkelen in de Grevelingen. Dit hoewel de water temperatuur nog rond de 11 graden Celsius zit. Daar tegenover staat dat er momenteel geweldig zicht is voor de Nederlandse begrippen. En jawel er was een collega zo gek te krijgen dat hij het ook wel wilde proberen. Helaas hadden we maar één groot duikpak wat we samen moesten delen. Ik de tweede laag, mijn collega de eerste laag. Schoeisel waren slippers voor hem en duikschoenen voor mij. De eerste stap in het water was dus even een fysieke pijniging maar nadat we door waren konden we er heerlijk van genieten. Drie kwartier dobberde we rond voordat het echt te koud werd. Heerlijk opgefrist van een dag hard werken reden we voldaan naar huis.

Roze super maan

Wie het nieuws heeft gevolgd kan het niet ontgaan zijn. Er was weer een supermaan. Een roze maan wordt deze genoemd. Ik las ergens dat hij deze naam te danken heeft aan het rotsplantje mosflox wat in de lente roze kleurt. Hoe dan ook, deze supermaan vond plaats in de nacht van 7 op 8 april 2020 met als hoogtepunt 4:35 uur ’s morgens. Op dat moment was de afstand tussen de aarde en de maan slechts 363.595 kilometer. In de huidige periode is zo’n natuurverschijnsel prachtig. Niet alleen hoef je er je huis niet voor uit, je weet zeker dat er op dat tijdstip echt geen kip buiten te bekennen is (wel kikkers trouwens).

Ook in de week ervoor was de maan al een stuk feller. Dit mede door het prachtige heldere weer. Zet je op zo’n avond je camera op statief met je telelens dan zie je de maan voorbij schuiven. Niet alleen de volle maan is mooi om te zien. De wassende maan is ook prachtig: door het harde contrast op de rand van de maan kun je de kraters extra goed zien.

de wassende maan met kraters goed zichtbaar

Afbeelding 1 van 3

de wassende maan met kraters goed zichtbaar

UitVogelen

Vandaag de dag worden we dagelijks aangemoedigd om ‘drukke plekken te mijden’. Voor ons niet zo moeilijk, eigenlijk is dit onze levensstijl. Gelukkig mogen we nog wel naar buiten. Ik ben daarom afgelopen weken regelmatig de drukte van ons dorp ontvlucht. Hoewel… ook in diverse natuurgebieden om de hoek wordt het laatste tijd te druk. Gelukkig weten we nog wel wat plekjes hier en daar waar we stil kunnen genieten van de natuur. Of we kennen iemand die een plekje wil delen. Zo had ik de mogelijkheid om mee te gaan naar een prachtige ijsvogel-spot-plek. Een geweldige ervaring om te zien hoe ze vlak voor onze neus en zelfs een keer over ons hoofd af en aan vlogen.

De kiekendieven zijn ook weer hard bezig met hun nesten bouwen. Regelmatig zie je ze met rietstengels in hun poten rond vliegen. Kort geleden kwam zelfs de blauwe kiekendief even langs vliegen bij ons achter! De blauwborsten zingen ook weer het hoogste lied. Jazeker er is weer van alles te zien in de polder! De lente vindt zijn draai wel, nu moeten wij nog uitvogelen hoe we omgaan met deze situatie. We hopen dat we snel weer zonder beperkingen naar buiten mogen!

Zeevarkens in Zeeland

Nu ik weer een serie projecten in Zeeland heb lopen moet ik regelmatig die kant uit. Over files hoef ik me momenteel niet druk te maken, iedereen rijd tegenwoordig netjes 100km/h en door de crisis is het enorm rustig.

Dit biedt natuurlijk kansen. Al lange tijd wilde ik graag een bezoekje maken aan studio Bruinvis. Een project van stichting Rugvin. Dit project op het havenhoofd van Zierikzee bied de mogelijkheid om naar passerende bruinvissen te luisteren. Er staat een soort praatpaal op de kade en een sonar ligt iets van de kust in het water.

En zo reed ik afgelopen week vanuit Ovezande ‘even’ om via Zierikzee. Het was mooi weer en rustig water. Via de havenweg liep ik naar de punt van het land. Je hebt daar een gebied genaamd Levensstrijd. Een prachtige wandeling langs een mooi stukje natuurgebied. Het was een gekwetter van jewelste door de vele vogels die in het gebied nog even aansterken voor ze op het nest gaan: grutto’s, tureluur, kievit, wulp, kluut, smienten, een lepelaar en tal van ganzen. Ook vlogen er veel graspiepers rond die zich goed lieten benaderen. Hoe mooi ook, hier kwam ik eigenlijk niet voor.

Bij de kust aangekomen kijk uit over de Oosterschelde. Helaas zie ik tot mijn teleurstelling alleen wat boten. De praatpaal heb ik snel gevonden maar een druk op de knop levert alleen een hoop ruis op met fragmenten van Duitse radio. Blijkbaar pikt de sonar meer op dan alleen dolfijnpraat. Gelukkig zie ik na even turen de kop van een zeehond boven komen. Het beest laat zich even zien maar duikt dan snel onder.

Ik slenter alweer wat terug als ik opeens iets zie. Een zwart puntje. Weer de zeehond? Maar nee, het zijn bruinvissen! Of zoals ze vroeger werden genoemd zeevarkens. Deze kleine dolfijn-achtige zoogdieren zijn vrij algemeen maar ik heb ze nog niet eerder in het wild gezien. De naam bruinvis is overigens compleet misplaatst: het zijn geen vissen en ze zijn grijs tot zwart. Vroeger noemde men echter alles wat in de zee leefde een vis en alle grauwe kleuren werden bruin genoemd.

Gedurende een uur komen de bruinvissen regelmatig even boven waarbij je hun driehoekige rugvin kunt zien. Als kers op de taart springt er eentje zelfs uit het water. Foto’s maken is een uitdaging want je weet nooit waar de bruinvis bovenkomt maar de ervaring is er niet minder om. Met een zak bolussen op de achterbak keer ik tevreden richting huis.

Van 60 naar 90

In 2013 kocht ik mijn Canon EOS60d camera. Een heerlijke camera waar ik veel mee heb gefotografeerd. Na jaren ermee te hebben geschoten kon ik hem met mijn ogen dicht bedienen. Wat heeft hij een hoop moeten doorstaan: vrieskou, zand, modder, sneeuw, bosgrond, regen. Heel want landen heeft hij op de plaat gezet: Frankrijk, Spanje, Andorra, Duitsland, Wit-Rusland, Polen, et cetera. Hoewel een paar knopjes inmiddels het niet meer zo goed deden heeft hij alles geduldig ondergaan. Prachtige natuur is vastgelegd en nooit liet hij me in de steek.

Maar nu na ruim zes jaar was het tijd voor zijn nieuwe broertje. Met een beetje hulp van een gunstige december maand en een leuke actiekorting bij de Mediamarkt is hij er: de Canon EOS90d.

Deze camera bevat alle nieuwe snufjes die ik maar kan wensen. Foto’s maken tot ISO 25600, waar ik bij mijn 60D maar tot ISO 6400 kon gaan. Dus ook in het donker foto’s maken! De specificaties beloven geweldige prestaties onder de meest bizarre omstandigheden. Maar zover zijn we nog niet. We beginnen wat dat betreft weer bij voor af aan. Alle toeters en bellen moeten nog ontdekt worden. Mijn vingers zijn nog niet gewend aan de knopjes die soms net wat anders gepositioneerd zitten. Kortom werk aan de winkel! Desondanks levert het al wat leuke plaatjes op.

De foto’s laten twee tripjes naar de Veluwe zien. De eerste trip had ik nog een 60D. De tweede trip had ik mijn nieuwe 90D.

Polderen

Terwijl het buiten nog flink grauw, nat en guur is en de stormen over ons land razen is er genoeg te zien in de polder. Wanneer weer en werk het een beetje toelaten proberen we op pad te gaan. Met Jente wandelen rond Everdingen of reeën kijken bij de Bolgerijse kade.

Maar soms hoef je niet ver te gaan voor spectaculaire natuur. Zo kreeg ik enkele weken terug van Annette een appje: “Joekel van een beest!” en “Hier in de achtertuin!”. Nu is de achtertuin een ruim begrip aangezien die grenst aan de polder en we dit ook maar voor het gemak achtertuin zijn gaan noemen. Maar de foto’s die ze vervolgens doorstuurt tarten elke verbeelding: twee zeearenden zijn neergestreken in de polder. Hoewel het algemeen bekend is dat ze in de Biesbosch en Oostvaardersplassen gevestigd zijn hadden we nooit kunnen denken dit vanuit Karels Tuin waar te nemen!

Ongelooflijk maar waar en hoe vervelend als je dan op je werk bent! Hoewel je ver moet inzoomen op de foto’s is het bewijs overduidelijk. Een heuse primeur en daarom de foto’s doorgestuurd naar de plaatselijke krant het Kontakt.

Zo zie je maar, de natuur in de omgeving blijft verbazen en voor de echte wildernis kun je gewoon lekker warm voor de houtkachel blijven zitten!

Trouwens sperwer ook regelmatig op bezoek. Ze is inmiddels zo brutaal dat ze gewoon doorgaat mussen te vangen terwijl we al half buiten staan (met camera uiteraard).

Natte kerst

Ook dit jaar hadden we de mogelijkheid om met kerst er heel even tussenuit te gaan. Hoewel de dagen kort zijn en de nachten lang is het toch heerlijk om in de vrije natuur rond te lopen. De natuur staat al echt in winterstand. De bomen hebben hun blad verloren, de beek is veranderd in een wildwaterbaan en de bevers zijn druk aan het knagen.

Ook dit jaar was het weer genieten van de vogels rond het huisje, het mos wat overal in alle soorten en maten groeit en de paddenstoelen die door het natte weer lekker doorgroeien. Wat dat betreft hadden we niet de beste week een dagelijkse regenbui zorgde ervoor dat we regelmatig onze kleren moesten drogen bij de houtkachel.

De bevers zijn inmiddels zo algemeen dat je ’s nachts met een zaklamp altijd wel een glimp van ze opvangt. Regelmatig stonden we te schijnen en zagen we ze onder water duiken of aan een stuk boom knagen. Op die manier liep ik ook een vos tegen het lijf die aan de grond genageld zat tot ik hem op enkele meters was benaderd. Toen schoot hij er vandoor. Gelukkig had ik nog wat foto’s met Annette haar compact-camera gemaakt.

Behalve wat reeën hebben we deze vakantie geen groot wild gezien. De herten en zwijnen blijven in de dekking zolang het licht is. Pas als het donker is komen ze eruit. Daarbij wordt er dit seizoen veel gejaagd wat natuurlijk ook niet in ons voordeel werkt. Desondanks was het weer een heerlijke vakantie met prachtige belevenissen.